Κάθε φορά που στην Αθήνα γίνεται μεγάλη διαδήλωση, η Αστυνομία σε αγαστή συνεργασία με κουκουλοφόρους και μπαχαλάκηδες -τους γνωστούς «αγνώστους»- δημιουργεί εκείνες τις συνθήκες που και τη διαδήλωση θα διαλύσουν και θα αποτρέψουν τον κόσμο να κατέβει στην επόμενη.
Το ίδιο έγινε με τη δολοφονία των εργαζομένων στη Μαρφίν, το ίδιο έγινε και χθες, όπου ένας ακόμα διαδηλωτής άφησε την τελευταία του πνοή μέσα στα δακρυγόνα.
Το έργο αυτό, δηλαδή την Αστυνομία να παίζει «κλέφτες κι αστυνόμους» με τους «πελάτες της» διαλύοντας τις διαδηλώσεις, το παρακολουθούμε καθ’ όλην τη διάρκεια της μεταπολίτευσης.
Ενας «χορός των καταραμένων» στο κέντρο της πόλης, όπου οι αστυνομικοί «συγκρούονται» εν πρώτοις με «χρήσιμους» αντιπάλους, ώστε να βρεθεί...
το πρόσχημα και να γίνει μετά το γαία πυρί μειχθήτω - όπου ανεγκέφαλοι μπαχαλάκηδες, βαλτοί, ματατζήδες, σμπίροι, προβοκάτορες και πράκτορες βάζουν τους διαδηλωτές στη μέση κι όλα γίνονται ένα αξεδιάλυτο κουβάρι που πάντα διαλύει τις διαδηλώσεις, πάντα στέλνει τον κόσμο σπίτι του - τριάντα χρόνια τώρα η ίδια παράσταση.