
Διάβασα στο
Unfollow 11 που κυκλοφορεί το ρεπορτάζ της
Μαρινίκης Αλεβιζοπούλου για το νέο σύστημα καταστολής της Αστυνομίας. Θέλω να πω στον Υπουργό Δημοσίας Τάξης
Νίκο Δένδια
-ο οποίος απειλούσε με μηνύσεις ευρωπαϊκά ΜΜΕ και τώρα έχει λουφάξει-
να αναθαρρήσει και να μηνύσει το Unfollow και τους εκδότες του.
Άλλωστε, είμαστε πολλοί, οπότε θέλουν ολόκληρη κλούβα για να μας
μαζέψουν και έτσι θα καταφέρει ο κ. Δένδιας να κάνει μεγάλο θόρυβο γύρω
από τις αποτελεσματικές κινήσεις του. Εντάξει, ο κ. Δένδιας μπορεί να
είναι έκθετος που είπε ότι δεν έγιναν βασανιστήρια, παρότι τον
διαψεύδουν οι ιατροδικαστικές εκθέσεις. Πολλοί όμως πιστεύουν ακόμη ότι
τα βασανιστήρια περιορίζονται στην αντιπαλότητα των αρχών με «ακραία»
στοιχεία ή, έστω, σε συνθήκες διαδηλώσεων, επεισοδίων, κοινωνικής
αναταραχής. Είναι όμως έτσι; Διαβάστε ένα απόσπασμα:
«Την περασμένη Άνοιξη, ένας 18χρονος από το Ηράκλειο της Κρήτης
καταλήγει σε κόμμα στο νοσοκομείο. Η οικογένειά του καταγγέλλει ως αιτία
το ξύλο που έφαγε από αστυνομικούς του τμήματος Ηρακλείου, κατά την
προσαγωγή του δύο βράδια πριν κατόπιν ελέγχου που υπέστη βγαίνοντας από
μπαρ με τους φίλους του. Μια ακόμα οικογένεια, αυτή τη φορά από το
Αίγιο, κατηγορεί ως υπαίτια για το θάνατο του 33χρονου γιου της την
αστυνομία. Ο 33χρονος αντιμετώπιζε ψυχολογικά προβλήματα και η
οικογένεια ζήτησε τη συμβολή της αστυνομίας για τη μεταφορά του στην
ψυχιατρική κλινική του Ρίου. Δύο αστυνομικοί πήγαν στο σπίτι της
οικογένειας, δεν τα κατάφεραν και ζήτησαν ενίσχυση. Έφτασαν άλλοι δυο
αστυνομικοί με πολιτικά ρούχα. Το παιδί όντως πήγε στο νοσοκομείο, αλλά
με ασθενοφόρο, χωρίς τις αισθήσεις του, με ανακοπή και πολλαπλά
τραύματα. Μετά από λίγες μέρες πέθανε στην εντατική του Ρίου. Οι γονείς
καταγγέλλουν το ξύλο που έφαγε δεμένος με χειροπέδες και έχουν υποβάλλει
μήνυση.