Χωρίς ταυτότητα... Έτσι χαρακτηρίζονται από τις οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα τα καραβάνια των προσφύγων που επιχειρούν καθημερινά διά ξηράς και θαλάσσης να περάσουν τα ελληνοτουρκικά σύνορα. Πολυμελείς οικογένειες, γυναίκες σε προχωρημένη εγκυμοσύνη, παιδιά και βρέφη, ηλικιωμένοι και άνθρωποι με σοβαρά προβλήματα υγείας, εναποθέτουν τις ελπίδες τους για μια καλύτερη ζωή - μαζί με αρκετές χιλιάδες δολάρια - στα κυκλώματα των δουλεμπόρων που εκμεταλλεύονται την ανθρώπινη δυστυχία.
Οι πιο τυχεροί, στοιβαγμένοι σε σαπιοκάραβα ή καμπίνες φορτηγών, καταφέρνουν σε εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες να περάσουν απαρατήρητοι από τις ελληνικές διωκτικές αρχές και να προωθηθούν στο εσωτερικό της χώρας. Σκοπός τους είναι να καταφέρουν να επανενωθούν με τους συγγενείς τους στη Μεγάλη Βρετανία, τη Γερμανία και τις σκανδιναβικές χώρες, αφήνοντας πίσω τη φρίκη του εμφυλίου πολέμου.
Άλλοι χάνονται στα παγωμένα νερά του Έβρου ή την ταραγμένη θάλασσα του Αιγαίου. Από τον Αύγουστο του 2012 τουλάχιστον 149 άνθρωποι έχουν πνιγεί. Πολλοί εντοπίζονται και συλλαμβάνονται από τις δυνάμεις συνοροφυλακής, τη frontex και το Λιμενικό, γνωρίζοντας το «σκληρό πρόσωπο» της ελληνικής φιλοξενίας.
