ΑΠΟΤΥΠΩΜΑΤΑ ΗΜΕΡΑΣ: Δολοφονημένες Μέρες
Ο πάλαι ποτέ πρωθυπουργός, Γιώργος Παπανδρέου ήθελε κυβέρνηση με
άφθαρτους και γυμνασμένους. Ήθελε οικολογία, εταιρική ευθύνη, μοντέρνα
εργαλεία στη διαχείριση. Η «ουτοπία», όμως, που έχτισε με τους
εκατόγχειρες του Σκάι και του Μέγκα δεν του βγήκε. Για να κρατηθεί
έπρεπε να συνθηκολογήσει με τους πλέον «χορτάτους». Να κάνει συμφωνίες
για να μην καταποντιστεί δια παντός και αμετάκλητα. Να στοιχήσει τη
θατσερική φράξια της αγοράς με την κομματική τάση στελεχών που θυσιάζουν
και τη μάνα τους για ένα χιλιοστό υπουργικής καρέκλας.
Πήρε, λοιπόν, την εξουσία με τον ελιγμό του κατεργάρη, ο οποίος εξ επαγγέλματος παραπλανεί...
Πήρε, λοιπόν, την εξουσία με τον ελιγμό του κατεργάρη, ο οποίος εξ επαγγέλματος παραπλανεί...
επ’ ωφελεία του το ποίμνιο που θέλει ηγέτη με σενάριο παροχών. Εστίασε
προεκλογικά στη λέξη λεφτά. Αφού τα λεφτά αρέσουν πάντα. Κι αυτό διότι
λίγα χρόνια πριν τον Σημίτη, ο οποίος έστησε εκσυγχρονισμό,
ημιαπασχόληση και κοινωνικό αυτοματισμό, οδήγησε στη διαφθορά γενναίο
τμήμα της μεσαίας τάξης που αγόραζε και πουλούσε λεφτά με τα λεφτά. Της
μεσαίας τάξης που για να συρρικνωθεί και να κάτσει στ’ αυγά της έπρεπε
πρώτα να φουσκώσει σαν παγώνι και να συντηρήσει μπετόβεργες για
πανωσήκωμα.