
Η μέρα που ξημερώνει για την Κύπρο είναι στην κυριολεξία ζοφερή. Είναι η ζοφερή αποτύπωση της χρεωκοπίας του τραπεζικού πυλώνα ο οποίος κατασπαράζει βουλιμικά και ακόρεστα όχι απλώς τις καταθέσεις και τους κόπους χιλιάδων πολιτών αλλά στην κυριολεξία ανθρώπινες ζωές.
Αυτό που αξίζει να επισημανθεί εξ αρχής είναι πως, παρά το γεγονός ότι για το θέμα αυτό δε γίνεται καμία συζήτηση, ούτε καν νύξη, συζητάμε για της επιπτώσεις της κρίσης και της χρεωκοπίας που προκαλεί ο καπιταλισμός. Δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί απλώς σαν μια τραπεζική κρίση, όπως δεν είναι μια κρίση δημοσίου χρέους η περίπτωση της Ελλάδας.
Παραγνωρίζεται κι αποσιωπάται το γεγονός ότι καπιταλισμός χωρίς χρέος και χωρίς τράπεζες δεν μπορεί να υπάρξει. Αν αυτή η παραδοχή είναι σαφής για τους έστω και κατ΄ ελάχιστο κατέχοντες την πολιτική οικονομία, και όχι απαραιτήτως από μαρξιστική σκοπιά, δεν σημαίνει ότι όλος ο κόσμος αντιλαμβάνεται έτσι την πραγματικότητα.