Αγαπητέ κ. Πρωθυπουργέ,
Παρακολούθησα τις θριαμβολογίες σας για τα αποτελέσματα του πρόσφατου
Eurogroup, που αφορούν στην επιτυχή έκβαση της παροχής οικονομικής
βοήθειας προς την χειμαζόμενη χώρα μας. Και άκουσα δια των
πρωθυπουργικών χειλέων σας, πως πλέον αρχίζει μια «καινούργια μέρα» για
την Ελλάδα, πως πλέον η πατρίδα μας θα μπει σε τροχιά ανάπτυξης !
Ασφαλώς
πολλοί σας πίστεψαν, επειδή ήθελαν να σας πιστέψουν. Και άλλοι
χειροκρότησαν, επειδή αυτό επιτάσσουν τα συμφέροντά τους. Όμως ο πολύς, ο
μεγάλος σε όγκο ΛΑΟΣ, αυτός ο λαός τον οποίον εκπροσωπείτε, αναρωτιέται
:
Για ποιά ανάπτυξη
μιλάτε ; Δεν έχετε συνειδητοποιήσει ότι το καράβι βυθίζεται ; Τα αμπάρια
έχουν πάρει πολύ νερό και ήδη -εκεί στα βάθη- πνίγονται πολλοί,
αβοήθητοι… κι άλλοι πηδούν αλλόφρονες από τη γέφυρα σε απονενοημένα
διαβήματα διαφυγής.
Χαμογελάτε
και επαίρεστε για τη σωτηρία της χώρας. Ποιας χώρας, αλήθεια;… Φοβάμαι
πως έχετε μπερδέψει τις χώρες, ίσως αγωνίζεστε να σώσετε μιαν άλλη χώρα,
ή ίσως ζείτε σ” άλλη χώρα. Εμείς- ΟΙ ΠΟΛΛΟΙ, ο μεγάλος σε όγκο ΛΑΟΣ-
μιλάμε για την ΕΛΛΑΔΑ. Την πατρίδα μας ! Κι αυτή η χώρα βρίσκεται στην
πυρά. Την καίτε κομμάτι-κομμάτι και ούτε την καμένη σάρκα της
αντιλαμβάνονται τα ευγενή ρουθούνια σας, ούτε η αιθάλη φαίνεται να
ερεθίζει τους ταλαιπωρημένους οφθαλμούς σας…
