Γεια σου πιτσιρικο, σε διαβαζω συχνα, σ’ ευχαριστω που πολλες φορες γραφεις αυτα που σκεφτομαι αλλα αδυνατω να εκφρασω με λογια. Δεν κατεβηκα στην πορεια χτες, ουτε και σημερα θα κατεβω ουτε και στην επομενη. Διοτι απλα νιωθω ηττημενος. Στο Συνταγμα, που μου φαινεται μακρινο παρελθον πια, ενιωθα οτι κατι καλο παει να γινει σ αυτη τη χωρα, ειχα δει την ελπιδα να περπαταει διπλα μου στην μορφη νεων, γερων, γιαπηδων, απλυτων (ειχε κ ωραιες γκομενες) και ολων αυτων που μαζευομασταν να διαμαρτυρηθουμε να ζητησουμε κατι καλυτερο απο αυτο που σχεδιαζαν για μας.
Και μετα ηρθαν οι εκλογες (αφου προηγηθηκε μια τρομερη προπαγανδα) και το γνωστο αποτελεσμα. Ταφοπλακα.
Περιπου οι μισοι απ αυτους που ψηφισαν αποφασισαν για ολους μας οτι θα πρεπει να συνεχισουμε στον κατηφορο.
Ερωτω, με τι καρδια να κατεβω να διαμαρτυρηθω; Και ποιο το νοημα στην τελικη; Για να νιωθω καλα με την παρτη μου οτι να εγω εκανα το καθηκον μου και διαμαρτυρηθηκα; Με αποτελεσμα μηδενικο!
Οπως καταλαβαινεις ειμαι απαισιοδοξος, οχι γιατι κοβουν τη συνταξη της μανας μου και τον μισθο μου, ειμαι απαισιοδοξος γιατι αυτοι που θελαμε κατι να αλλαξει σε αυτη τη χωρα χασαμε απο αυτους που ειχαν οδηγο το βολεμα, τον φοβο, το ρατσισμο ή την αδιαφορια.
Hasta la victoria siempre ελεγε ο commantante, λυπαμαι δεν εχω τα cohones του.
αναζητείται αναζωπύρωση της ελπιδας stop,
καλα να σαι,
Μανος
Αγαπητέ Μάνο, κι αυτοί που θεωρείς νικητές και αυτοί που θεωρείς ηττημένους, στο τέλος θα χάσουν όλοι, αφού όλοι θα πεθάνουμε. Ηττημένος είναι μόνο όποιος σταματάει να αγωνίζεται. Κατά τ’ άλλα, δεν είμαι ψυχολόγος. Πάντως, ξέρω πως οι ψυχολόγοι λένε σε όσους πάσχουν από κατάθλιψη να βγαίνουν συχνά έξω από το σπίτι και να περπατάνε πολύ. Οπότε, ραντεβού στις 5 στο Σύνταγμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου