Ένα blog για ζόρικους καιρούς...

Ένα blog για ζόρικους καιρούς... τους δικούς μας...

Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2012

Βρεγμένος, ποτέ νικημένος

Πιτσιρίκο καλημέρα. Παρότι χθες κάποιοι πούλησαν την Ελλάδα, εγώ ένιωσα καλά. Καλά για τον εαυτό μου, όχι για τους αλήτες με τα κουστούμια. Αυτοί πάντα είχαν μια θέση στην ιστορία. Σκέψου πόσοι στην ιστορία (αυτή που θέλουν να μαθαίνουμε) παρουσιάζονται σαν σωτήρες, γέροι της δημοκρατίας, εθνάρχες, δημοκράτες, ήρωες και πόσοι με πραγματικά ηρωική δράση παρουσιάζονται ως αλήτες ή δεν έχουν καταγραφεί καν.
Ένιωσα καλά, γιατί κατέβηκα στην πορεία χθες, έστω και αργά. Περπατούσα τελείως μούσκεμα, με ένα πουκάμισο αλλά δεν με πείραζε. Κατά έναν περίεργο τρόπο ήμουν ελεύθερος.
Ακόμα καλύτερα ένιωσα περνώντας μπροστά από τα ΜΑΤ, μην δίνοντας τους καμία σημασία, ούτε καν μία ματιά, ενώ αυτοί χασκογελούσαν ειρωνικά και έβριζαν τον κόσμο που έφευγε.
Πλησιάζοντας το αυτοκίνητο μου σε τελείως χάλια όψη, ένιωσα ακόμα καλύτερα όταν άνθρωποι που καθόντουσαν σε καφετέριες και σε ταβερνάκια, με κοιτούσαν, όχι με λύπηση αλλά με ενοχή.
Ένιωσα καλά για τα παιδιά μου. Συνεχίζω.
Γεια χαρά
Β.Π.

(Αγαπητέ φίλε, αισθάνομαι λύπηση για όλους αυτούς που δεν θα νιώσουν ούτε μια φορά στη ζωή τους τη μαγεία της διαδήλωσης, τη χαρά του δρόμου, την αλληλεγγύη ανάμεσά μας, την απόλυτη έκσταση τη στιγμή της σύγκρουσης με τα σκυλιά των αφεντικών, την ηδονή να πετάς τη μολότοφ στα ΜΑΤ και να τα βλέπεις να λαμπαδιάζουν και να χορεύουν σαν αναστενάρηδες, την άγρια ομορφιά να σπας μπατσικά και τράπεζες, την κάβλα να καταφέρνεις να αρπάξεις μέσα από τα χέρια τους τον σύντροφο που συνέλαβαν λίγα λεπτά πριν, να τον ελευθερώνεις και να του κόβεις τις χειροπέδες με σιδεροπρίονο, και άλλα τέτοια που εγώ, βέβαια, τα καταδικάζω και τα ξέρω μόνο από διηγήσεις άλλων.)

Πιτσιρίκος 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου