Γράφει: Γιώργος Γκρίλης
Λένε ότι η Εξουσία όταν την επισκέπτεσαι ελαφριά τη καρδία, σου αφήνει μια σουγιαδιά στο βλέμμα. Νομίζω λένε κάτι ακόμα...
Είναι βαριά η πετριά της εξουσίας! Υψώνει το φρύδι σου στο άπειρο. Σε προοικονομεί ως τον επόμενο Θεό! Είσαι ο νυν και ο αεί. Έχεις το Αλάθητο στην Civitas Dei. Οι αντιφρονούντες οφείλουν να σε κοιτούν όπως οι κατσαρίδες το Teza. Η τύχη δεν θα σου στραβοχαμογελάσει ποτέ.
Στην Ελλάδα όλα αυτά μάλιστα μοιάζουν κεκτημένο δικαίωμα: Στην Ελλάδα που κανένας συνεργαζόμενος με την Κατοχή, κανείς βασανιστής της Χούντας, κανένας μπάτσος δεν είχε πληρώσει ποτέ για τα εγκλήματά του. Στην Ελλάδα που κανένας ψεύτης πολιτικός δεν έδωσε ποτέ λόγο. Στην Ελλάδα που η διαπλοκή και το "yes sir" στους εκάστοτε αγάδες είναι modus viventi. Στην Ελλάδα που η εναλλαγή της εξουσίας κατάντησε επεισόδιο φαιδρό μιας commedia dell' arte. Στην Ελλάδα που εκλέγεσαι επειδή «λεφτά υπάρχουν» έχοντας το (περιβόητο) «σχέδιο των 100 ημερών» και, μετά από εκατό ακριβώς ημέρες, ανακαλύπτεις ότι λεφτά δεν υπάρχουν και πρέπει να εφαρμόσεις τα τρισχειρότερα από αυτά που θα έκανε αυτός που δεν είχε σχέδιο – και γαμώ τα σχέδια, έτσι; (Κι όμως, παραμένεις, ες αεί, ατιμώρητος!)
Στην ίδια Ελλάδα που, εν καιρώ κρίσης, ποινικοποιεί το άνοιγμα στις μπάρες των διοδίων αλλά χαρίζει 21 εκ. ευρώ πρόστιμα σε εταιρία εκμετάλλευσης της Εθνικής Οδού! Στην Ελλάδα της κρίσης που συλλαμβάνεσαι για χρέη στην εφορία αν είσαι άνεργος και οι εφοπλιστές της (συνεχίζουν να) έχουν καμιά 50αριά φοροαπαλλαγές. Στην Ελλάδα που ξεπουλάει τα φιλέτα της σε υπόδικους μεγαλοοφειλέτες. Στην Ελλάδα που γιορτάζει το success της story πάνω σε 4.000 αυτοκτονίες, 1.500.000 άνεργους κι ετοιμάζεται να χαρίσει ακριβοπληρωμένες πρώτες κατοικίες (δημιουργώντας ορδές νέων αστέγων) στους μόνους που ωφελήθηκαν από την κρίση που πληρώνουμε όλοι οι άλλοι – στους τραπεζίτες.
Στην Ελλάδα που όλοι αυτοί που τη χρεοκόπησαν όχι μόνο δεν είναι στη φυλακή, αλλά ανέλαβαν κιόλας να τη σώσουν - από τον εαυτό τους;
Αλλά έλα που καμιά φορά η τύχη κάνει γκελ! Και τότε δεν σε σώνει ούτε το υπερυψωμένο φρύδι (καημένε, Τσοχατζόπουλε), ούτε ο Θεός (καημένε, Παντελεήμων), ούτε το Teza το ίδιο (καημένε, Prince Führer)! Γιατί καμιά φορά το Teza επιστρέφει εκεί που το σπέρνουν!
Ειδικά σε εποχές που η Δικαιοσύνη γίνεται παλλαϊκή επιταγή, μπορεί να γυρίσει bumerang σε όσους τη χρησιμοποιούν για να ρίξουνε στάχτη (ή Teza) στα μάτια – ακούς, Αντώνη;
Ως εκ τούτου παρουσιάζουν τεράστιο ενδιαφέρον (και πολύ γέλιο ενίοτε) οι ανοικονόμητες ρήσεις των μεγάλων ανδρών της Εξουσίας. Προσωπικά γέλασα πολύ με μία ατάκα του Φαήλου στο φουβού τις προάλλες: «Πιες τον μπάφο σου με τους συντρόφους σου» έλεγε σε Αριστερό συνομιλητή μετά τις συλλήψεις της ΧΑ, «μέχρι να ετοιμαστούν τα βραχιολάκια και για σας»!
Δυνατή ατάκα, ομολογώ! Μου θύμισε την (προφητική) ρήση της κυρίας Ζαρούλια: «Στην μπουζού με την πρεζού».
Πού να 'ξερε, βέβαια, η φουκαριάρα όταν την εκστόμιζε.
Protagon
Λένε ότι η Εξουσία όταν την επισκέπτεσαι ελαφριά τη καρδία, σου αφήνει μια σουγιαδιά στο βλέμμα. Νομίζω λένε κάτι ακόμα...
Είναι βαριά η πετριά της εξουσίας! Υψώνει το φρύδι σου στο άπειρο. Σε προοικονομεί ως τον επόμενο Θεό! Είσαι ο νυν και ο αεί. Έχεις το Αλάθητο στην Civitas Dei. Οι αντιφρονούντες οφείλουν να σε κοιτούν όπως οι κατσαρίδες το Teza. Η τύχη δεν θα σου στραβοχαμογελάσει ποτέ.
Στην Ελλάδα όλα αυτά μάλιστα μοιάζουν κεκτημένο δικαίωμα: Στην Ελλάδα που κανένας συνεργαζόμενος με την Κατοχή, κανείς βασανιστής της Χούντας, κανένας μπάτσος δεν είχε πληρώσει ποτέ για τα εγκλήματά του. Στην Ελλάδα που κανένας ψεύτης πολιτικός δεν έδωσε ποτέ λόγο. Στην Ελλάδα που η διαπλοκή και το "yes sir" στους εκάστοτε αγάδες είναι modus viventi. Στην Ελλάδα που η εναλλαγή της εξουσίας κατάντησε επεισόδιο φαιδρό μιας commedia dell' arte. Στην Ελλάδα που εκλέγεσαι επειδή «λεφτά υπάρχουν» έχοντας το (περιβόητο) «σχέδιο των 100 ημερών» και, μετά από εκατό ακριβώς ημέρες, ανακαλύπτεις ότι λεφτά δεν υπάρχουν και πρέπει να εφαρμόσεις τα τρισχειρότερα από αυτά που θα έκανε αυτός που δεν είχε σχέδιο – και γαμώ τα σχέδια, έτσι; (Κι όμως, παραμένεις, ες αεί, ατιμώρητος!)
Στην ίδια Ελλάδα που, εν καιρώ κρίσης, ποινικοποιεί το άνοιγμα στις μπάρες των διοδίων αλλά χαρίζει 21 εκ. ευρώ πρόστιμα σε εταιρία εκμετάλλευσης της Εθνικής Οδού! Στην Ελλάδα της κρίσης που συλλαμβάνεσαι για χρέη στην εφορία αν είσαι άνεργος και οι εφοπλιστές της (συνεχίζουν να) έχουν καμιά 50αριά φοροαπαλλαγές. Στην Ελλάδα που ξεπουλάει τα φιλέτα της σε υπόδικους μεγαλοοφειλέτες. Στην Ελλάδα που γιορτάζει το success της story πάνω σε 4.000 αυτοκτονίες, 1.500.000 άνεργους κι ετοιμάζεται να χαρίσει ακριβοπληρωμένες πρώτες κατοικίες (δημιουργώντας ορδές νέων αστέγων) στους μόνους που ωφελήθηκαν από την κρίση που πληρώνουμε όλοι οι άλλοι – στους τραπεζίτες.
Στην Ελλάδα που όλοι αυτοί που τη χρεοκόπησαν όχι μόνο δεν είναι στη φυλακή, αλλά ανέλαβαν κιόλας να τη σώσουν - από τον εαυτό τους;
Αλλά έλα που καμιά φορά η τύχη κάνει γκελ! Και τότε δεν σε σώνει ούτε το υπερυψωμένο φρύδι (καημένε, Τσοχατζόπουλε), ούτε ο Θεός (καημένε, Παντελεήμων), ούτε το Teza το ίδιο (καημένε, Prince Führer)! Γιατί καμιά φορά το Teza επιστρέφει εκεί που το σπέρνουν!
Ειδικά σε εποχές που η Δικαιοσύνη γίνεται παλλαϊκή επιταγή, μπορεί να γυρίσει bumerang σε όσους τη χρησιμοποιούν για να ρίξουνε στάχτη (ή Teza) στα μάτια – ακούς, Αντώνη;
Ως εκ τούτου παρουσιάζουν τεράστιο ενδιαφέρον (και πολύ γέλιο ενίοτε) οι ανοικονόμητες ρήσεις των μεγάλων ανδρών της Εξουσίας. Προσωπικά γέλασα πολύ με μία ατάκα του Φαήλου στο φουβού τις προάλλες: «Πιες τον μπάφο σου με τους συντρόφους σου» έλεγε σε Αριστερό συνομιλητή μετά τις συλλήψεις της ΧΑ, «μέχρι να ετοιμαστούν τα βραχιολάκια και για σας»!
Δυνατή ατάκα, ομολογώ! Μου θύμισε την (προφητική) ρήση της κυρίας Ζαρούλια: «Στην μπουζού με την πρεζού».
Πού να 'ξερε, βέβαια, η φουκαριάρα όταν την εκστόμιζε.
Protagon
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου