Γράφει η
Αγγελική Αντωνοπούλου
Κι εκεί που πιστεύει κανείς πως στον
βωμό της ψηφοθηρίας ο πάτος είναι ο τερματικός σταθμός και δεν υπάρχει
παρακάτω, ότι στον βωμό του κομματικού ανταγωνισμού έχει μεταλλαχτεί
βάναυσα και το τελευταίο κύτταρο ανθρώπινης αξιοπρέπειας, έρχεται το
παραπάνω σποτ για να αποδείξει ότι ο ξεπεσμός είναι μια έννοια που δεν
υπόκειται σε όρια και περιορισμούς.
Ρεσιτάλ υποκριτικής μαεστρίας όλο
διοχετευμένο στην απαστράπτουσα από γκλίτερ αποχαύνωσης πρόταση, πως η
Ελλάδα έχει ανάγκη από υπεύθυνες λύσεις, τόσο πολύ που ωθεί τον σύγχρονο
Έλληνα να επαναπροσδιορίσει την έννοια του όρου «υπεύθυνος»,
μπερδεμένος, μιας και μέχρι τώρα έχει συνειδητοποιήσει πως ήταν αυτή η
ριμάδα η υπευθυνότητα -και η δική του και των ανθρώπων που τόσα χρόνια
αναδείκνυε να τον εκπροσωπήσουν- που τον έχουν οδηγήσει στον οχετό της
ύπαρξης του. Σε μια Ελλάδα που οι δρόμοι της γλιστράνε από την
διαφθορά και την εξαθλίωση, τις αλλοτριωμένες καταστάσεις κλίκας, τις
απαλλοτριωμένες ελπίδες και τις εκποιήσεις ονείρων, κάποιοι
συνεχίζουν να κάνουν πρόβες πίσω από την κομματική τους αυλαία,
επιμένοντας να φορούν από την ανάποδη τις ανθρωπόμορφες μάσκες τους και
τα μαύρα γάντια τους. Γιατί πιστεύουν ακόμα και τώρα, πως τα δακτυλικά
τους αποτυπώματα δεν θα ταυτοποιηθούν ποτέ και ότι ίσως περάσει το
ανεξίτηλο της πληγής που έχουν σκαλίσει με τα λαδωμένα από την πολυφαγία
χεράκια τους, μιας και είναι βέβαιο πως δεν θα διέθεταν καν την
στοιχειώδη ευγένεια να χρησιμοποιήσουν τουλάχιστον μαχαιροπήρουνα. Κρεσέντο και κορύφωση του εν λόγω σποτ η αγωνιώδης απορία στα μάτια των πολιτικά προβληματισμένων δεκάχρονων και του αθώου καθηγητή που αδυνατεί να δώσει μια εξήγηση στα πολύτιμα αγγελούδια του σχετικά με το σπαρακτικό τους γιατί. Περίεργο. Να το κάνει άραγε από ντροπή
μιας και το γιατί τους ήταν απόρροια των επί χρόνια επιλογών του
προκειμένου για την κατάκτηση της πολυπόθητης θεσούλας του στο δημόσιο;
Από απογοήτευση που κάποιοι άλλοι(πράσινοι, κόκκινοι,
πολύχρωμοι) έγιναν αιτία να καρφωθεί το γιατί στα πρόσωπα και το μέλλον
των μαθητών του, μιας και ο ίδιος ήταν πάντα υπέρμαχος των υπεύθυνων
μπλε λύσεων;
Πιθανές εκδοχές ερωτοαπαντήσεων μιας και το σποτ μας αφήνει να αιωρούμαστε μέσα στην άγνοια όπως κι ένα καλά κατασκευασμένο θρίλερ:
Γιατί κύριε;
Γιατί έτσι. Γιατί έτσι είναι το σύστημα.
Είθισται να μας εκπαιδεύουν ψέλνοντας το άκαμπτο εμβατήριο της
παπαγαλίας, της στείρας απομνημόνευσης, της μηδενικής εμβάθυνσης, στα χνάρια ενός δημόσιου τέρατος που αδημονεί να κατασπαράξει και να εντοιχίσει στα κρατικά του σπλάχνα τις πραγματικές ικανότητες, κλίσεις και ιδιαιτερότητες των πολιτών του και ύστερα να προφασίζεται άγνοια για το ποιοι οι πραγματικοί θύτες και τα θύματα.
Γιατί κύριε;
Απαγορεύονται οι ουσιώδεις ερωτήσεις.
Αυτές είναι για όσους έχουν την ικανότητα να χρησιμοποιούν επαρκώς τα
εγκεφαλικά τους ημισφαίρια κι εσείς εδώ δεν εκτρέφεστε προς αυτόν τον
σκοπό. Εδώ εκτρέφουμε αμνούς, οι ερωτήσεις είναι δηλητήριο για την λογική του κοπαδιού.
Γιατί Κύριε;
Γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Δεν
μπορώ να σας διδάξω αυτά που θα ήθελα. Δεν μπορώ να σας βάλω να
διαβάσετε Καβάφη και Ελύτη. Δεν μπορώ να βαθμολογήσω με άριστα την
κριτική σκέψη που εναντιώνεται στον τυφλοσούρτη που έχει επιβάλλει το
υπουργείο παιδείας με τα λυσάρια του και τις κατευθυντήριες γραμμές του. Κι αν κάποτε ονειρευόμουν να γίνω δάσκαλος για να έχω κάτι να μεταλαμπαδεύσω από όσα θεωρούσα εφόδια για τη ζωή σας, το σύστημα με ρούφηξε στην δίνη του, διδάσκω με τα χέρια κομμένα και τα αυτιά μου κλειστά.
Γιατί Κύριε;
Γιατί δεν με ενδιαφέρει κι όλας. Εγώ την
θέση μου να έχω εξασφαλισμένη, να σηκώνομαι και να κοιμάμαι την ίδια
ώρα. Να κάνω ακριβώς τα ίδια πράγματα, με τον ίδιο τρόπο, τις ίδιες
μέρες στην ίδια ιερή ακολουθία. Γιατί έτσι με έμαθαν. Να είμαι οπαδός
του ωχαδερφισμού, να πληρώνομαι τρεις κι εξήντα για να ξεκοιλιάζω τις ώρες μου και τις ώρες σας και να λέω ευχαριστώ για την χορηγία αυτού του ακρωτηριασμού, μέσα στην γαλήνη της αταλάντευτης Κυριακής μου.
Με αφορμή λοιπόν το εξαίρετο αυτό σποτ ωδή στον ψυχολογικό εκβιασμό και την χειραγώγηση, το σποτ αυτογκόλ
για το κόμμα Τσίρκο που δίνει πόντους στον έξαφνα απενεχοποιημένο
μεσσιανικό Τσίπρα με το τσίγκινο φωτοστέφανο και το λαστιχένιο χαμόγελο,
καταλήγουμε στο εξής.
Είναι όμορφο να κάνεις κύκλους γύρω από
τον εαυτό σου και μέσα στη θολούρα της περιστροφής να ξεχνάς για κάποια
δευτερόλεπτα το αμαρτωλό παρελθόν, την αθλιότητα που προκάλεσες, τα φαγοπότια με τους εκλεκτούς καλεσμένους, τους απαγχονισμούς των ονείρων με τις τεχνηέντως νομιμοποιημένες εκτελέσεις στις κεντρικές πλατείες, την εγγενή διαφθορά σου, το ατελεύτητο ζοφερό ψέμα σου, τους υπονόμους από όπου ψαρεύεις τις υποσχέσεις σου, το λούνα παρκ της κομματικής παλινωδίας, και εν κατακλείδι τον σοδομισμό της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Αυτό όταν είσαι εγκληματίας Δερβίσης.
Όταν όμως είσαι «υπεύθυνος» Υποψήφιος θα έπρεπε ρητά να απαγορεύεται, θα
έπρεπε να διώκεται ποινικά. Πλέον προσβάλλει την νοημοσύνη και δεν θεωρείται πια ούτε καν αστείο. Γιατί προκαλεί αποστροφή επιτέλους η ιξώδης αγωνία που ρέει στα μάτια σου αγαπητέ υποψήφιε
του οποιουδήποτε κόμματος, ανεξαρτήτως χρώματος, για το αν θα
καταφέρεις γίνεις χαλίφης στη θέση του χαλίφη. Είναι αυταπάτη ή μήπως
δεν σε αφορώ τόσα χρόνια που βουτάς σύγκορμος στο κλεμμένο μέλι σου,
κεκλεισμένων των θυρών; Γιατί προκαλεί αποστροφή επίσης αγαπητέ εξεγερμένε ψηφοφόρε,
που αποφάσισες να αναστηθείς από τον λήθαργό σου επειδή έτυχε να βγεις
από την βολή σου κι όχι επειδή συνειδητά καταλαβαίνεις ότι τα χέρια σου
που ακουμπούσαν την κάλπη τόσα χρόνια ήταν συνεργοί στην απάτη αλλά με
λίγο σαπουνάκι, ως σύγχρονος πιλάτος και με την γυάλινη υπόσχεση κάτω απ
τη μασχάλη σου, επαναπαυόσουν στην χάρτινη πολυθρόνα σου. Γιατί ούτε
και η αποχή είναι λύση αγαπητέ οπαδέ του φραπέ κάτω από
τον καλοκαιρινό ήλιο που σε λίγο αναμένεται να πέσει στο ξέγνοιαστο
κεφάλι σου. Γιατί αυτοί οι βάρβαροι επιτέλους δεν ήσαν μια κάποια λύση
και έχει πλέον καταστεί ακατάλυτα προφανές.
Γύρω γύρω όλοι λοιπόν και στη μέση η εκλογική πανώλη.
Ό,τι κι αν ψηφίσεις αυτή τη φορά, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, μιας
και οι επιλογές αποδεικνύονται πλέον ειδεχθώς απογοητευτικές, απόλυτα
συνταιριασμένες στο καλά συγκαλυμμένο πολιτικό παιχνίδι, θυμήσου:
την ώρα που αυτοί ράβουν το μέλλον σου με συγκεκριμένη απαράβατη
στραβοβελονιά στα φτηνά παρασκήνια του νοικιασμένου τους θιάσου, υπάρχει
πάντα η δυνατότητα να βρεις ρούχα στο νούμερο σου. Κι αν η κρίση είναι
παρούσα και σκοπός τους να μας πείσουν πως η Δευτέρα Παρουσία είναι προ
των πυλών, να ξέρεις πως η κρίση θα πέσει πάνω στο κεφάλι σου,
επειδή έθρεψες το μυαλό σου με τους καρπούς της καταστροφολογίας που
έχουν σπείρει στην αυλή σου.
Ραντεβού στις κάλπες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου