Ένα blog για ζόρικους καιρούς...

Ένα blog για ζόρικους καιρούς... τους δικούς μας...

Τρίτη 19 Αυγούστου 2014

ΕΝΦΙΑ: «επιχείρηση Αρπαγή» της ακίνητης περιουσίας!



Πριν από λίγες μέρες έλαβα στο e-mail μου μια σύντομη επιστολή, από μια γυναίκα που δεν ανήκει σε κανένα κόμμα. Τη βρήκα τόσο συγκλονιστική, στην απλότητα και στη συγκρατημένη οργή της, που την παραθέτω αυτούσια:
 
«Για ένα σπίτι 40ετίας, 75 τ.μ., όπου λαμβάνω ενοίκιο 270 ευρώ, καλούμαι να πληρώσω 400 ευρώ ΕΝΦΙΑ κι άλλα 300 ευρώ φόρο για το εισόδημα που μου αποδίδει (δεν έχω άλλο εισόδημα, αλλά φορολογείται από το πρώτο ευρώ). Δηλαδή από τα 12 ενοίκια που λαμβάνω, σχεδόν τα 3 τα παίρνει το κράτος. Τελικά, αυτό το κράτος μου αφαιρεί ετσιθελικά το δικαίωμα της ιδιοκτησίας.
»Ναι, έτυχε ο πατέρας μου πριν 40 χρόνια (στα 34) να έχει 300.000 δρχ. στην τράπεζα και να θέλει να τα επενδύσει σ' ένα σπίτι, σκεπτόμενος ότι εγώ, όταν μεγάλωνα, δεν θα ζούσα στο χωριό... θα έφευγα, θα σπούδαζα κ.λπ. Πού να φανταζόταν τη συνέχεια.
»Η έννοια της δημιουργίας και της προσφοράς γι' αυτόν έγινε σήμερα για μένα οικονομικός "κόμπος". Δεν αρνούμαι να πληρώσω τους φόρους μου, υπήρξα πάντα νομοταγής κι αυτό θα συνεχίσω να κάνω, όσο άδικα χαρακτηρίζω ορισμένα μέτρα.
»Με πληγώνει όμως που ζω σε μια χώρα όπου κυριαρχούν τα συμφέροντα, οι αργομισθίες, τα επιδόματα μαϊμού... Κι όλα αυτά δεν είναι απόρροιες της κρίσης... είμαστε ΟΛΟΙ προγραμματισμένοι να ζούμε σ' αυτόν τον τύπο κοινωνίας. Δεν τον επιλέξαμε... απλά τον δεχόμαστε... όπως και τόσα άλλα! 
ΥΓ. Σ' αυτή τη χώρα δυστυχώς θα μεγαλώσει και ο Μιχάλης μου (ο γιος μου). Εύχομαι να τα διαπιστώσει έγκαιρα όλα αυτά και να πάει να ζήσει αλλού με τα δικά του εφόδια. Εγώ στα 38 μου δεν κατάφερα να μαζέψω τα χρήματα που κατόρθωσε ο πατέρας μου!».

Με λίγες λέξεις αποτυπώνεται το δράμα που βιώνει σήμερα ένας ολόκληρος λαός. Ας μου επιτραπεί ένα σχόλιο για το πώς προκύπτει αυτή η νέα κατάσταση.
Τον Σεπτέμβριο του 2011, ο κ. Βενιζέλος ανακοίνωνε το «έκτακτο και προσωρινό χαράτσι» μέσω ΔΕΗ. Προέκυπτε από την «αδυναμία» τού ιδίου (τότε υπουργού Οικονομικών) να πατάξει τη φοροδιαφυγή (η παραοικονομία υπολογίζεται στα 70 δισ.!). Τρία χρόνια μετά, το «έκτακτο και προσωρινό χαράτσι» μονιμοποιείται και επιδεινώνεται (το βάρος για το φορολογούμενο θα είναι 50% μεγαλύτερο από το χαράτσι της ΔΕΗ), από την ίδια «αδυναμία» να παταχτεί η φοροδιαφυγή, που παραμένει η ίδια, και να εγκαθιδρυθεί ένα δίκαιο και σταθερό φορολογικό σύστημα, όπως είχαν δεσμευθεί οι κ.κ. Σαμαράς και Βενιζέλος το 2012. Πολύ μεγάλη και διαχρονική αυτή η «αδυναμία» για να είναι μόνο αδυναμία. Η εξήγηση προφανώς είναι διαφορετική.
Στην Ελλάδα σήμερα εφαρμόζεται η πιο εξελιγμένη εκδοχή του νεοφιλελευθερισμού. Μια πολιτική που θεωρητικοποιήθηκε από τον Μίλτον Φρίντμαν, εφαρμόστηκε πειραματικά πρώτη φορά στη Χιλή του Πινοτσέτ, διαδόθηκε από τους Ρέιγκαν και Θάτσερ και εφαρμόστηκε έκτοτε σε πολλές χώρες, πάντα με αφορμή μια κρίση.
Ο Φρίντμαν, ταυτίζοντας τη Δημοκρατία με την ελευθερία της ζούγκλας μετονομαζόμενη «ελευθερία των αγορών», προτάσσει το τρίπτυχο: κατάργηση του κοινωνικού κράτους, απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και ιδιωτικοποίηση της δημόσιας περιουσίας.
Αντικειμενικός στόχος αυτής της πολιτικής είναι η κοινωνία του 5%. Δηλαδή η συμπίεση της μικρομεσαίας τάξης προς τα κάτω και η αναρρίχηση μιας υπερπλούσιας οικονομικής ελίτ, της διαπλοκής και της αρπαχτής. Στην Ελλάδα του 2014, οι κ.κ. Βενιζέλος και Σαμαράς, υπό την καθοδήγηση της τρόικας, προχωράνε δύο βήματα πιο πέρα.
Βήμα πρώτο: ιδιωτικοποιούν όχι μόνο τη δημόσια περιουσία, αλλά ιδιωτικοποιούν την ίδια την Ελλάδα! Γι' αυτό περνούν σε ιδιωτικά χέρια, σε τιμή ευκαιρίας βέβαια, οι παραλίες, τα δάση, τα ιστορικά μνημεία και, γιατί όχι, αύριο ο Ισθμός της Κορίνθου και ό,τι άλλο φανταστούν!
Βήμα δεύτερο: η «κοινωνία του 5%» επιτάσσει τη μεταβίβαση της ακίνητης περιουσίας της μικρομεσαίας τάξης στο κράτος και τις τράπεζες, σε πρώτη φάση, και σε δεύτερη φάση, σε κερδοσκοπικούς φορείς προς εκμετάλλευση. Γι' αυτό απελευθερώθηκαν οι απαλλοτριώσεις πρώτης κατοικίας και δρομολογούνται τώρα οι «εθελούσιες» εκχωρήσεις ακινήτων στο κράτος, από μικρομεσαίους ιδιοκτήτες, που αδυνατούν να πληρώσουν τους διογκούμενους φόρους. Με απλά λόγια, ΕΝΦΙΑ σημαίνει φορολόγηση ήδη φορολογημένων εισοδημάτων και αυτό στο διηνεκές, μέχρι τελικής κατάσχεσης. ΕΝΦΙΑ σημαίνει «επιχείρηση Αρπαγή»!
Ετσι, αν η μητέρα του Μιχάλη είχε την ατυχία να πάρει κάποτε ένα δάνειο (όταν οι τράπεζες την κυνηγούσαν με προκλητικές διαφημίσεις για να τη δανείσουν), η τράπεζα θα της έπαιρνε το σπίτι. Αν πάλι είχε τη σωφροσύνη να μην πάρει δάνειο, το σπίτι της θα το πάρει το κράτος των κ.κ. Βενιζέλου-Σαμαρά μέσω ΕΝΦΙΑ.
Θα το πάρει, εκτός και αν όλοι μας, εμείς το 95%, σταματήσουμε «να τα δεχόμαστε όλα» και για πρώτη φορά εμείς «επιλέξουμε» σε ποια κοινωνία θέλουμε να ζήσουμε.

enet 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου