Ο έλεγχος που ασκεί η νεοφιλελεύθερη Δεξιά στην πνευματική ζωή της χώρας είναι τόσο ασφυκτικός ώστε πλέον έχει περάσει στο υποσυνείδητο των πολιτών της χώρας και σημαδεύει τη χρήση της γλώσσας. Αυτό αφορά ιδιαίτερα τη δημοσιογραφική γλώσσα όπου τα γλωσσικά ιδεολογικά κατασκευάσματα της Δεξιάς χρησιμοποιούνται κατά κόρον ακόμα και από δημοκρατικά ΜΜΕ που δεν φαίνεται να συνειδητοποιούν το πρόβλημα.
Μία τέτοια χρήση π.χ. είναι η αναφορά στην αστυνομία ως "δυνάμεις ασφαλείας" -που, παραδόξως, χρησιμοποιείται κατά κόρον και στα Κεντρώα ή Κεντροαριστερά ΜΜΕ. Φυσικά πρόκειται για μία ονομασία που είναι βαθύτατα ιδεολογικά φορτισμένη στο βαθμό που βλέπει την αστυνομία όχι ως μία δύναμη που εμποδίζει τον αγώνα των μαζών για τη χειραφέτηση, αλλά αντίθετα ως έναν θεσμό προστασίας και παροχής ασφάλειας στους πολίτες όταν απειλείται η ζωή και η περιουσία τους. Όπως έλεγε ο Όργουελ "όταν συζητιούνται ορισμένα θέματα, το συγκεκριμένο εξανεμίζεται στο αφηρημένο".
Μία άλλη εξίσου φορτισμένη λέξη είναι η λέξη "εθνικιστές" που πάλι χρησιμοποιείται κατά κόρο από τα ΜΜΕ όλων των πολιτικών χώρων. Χωρίς να παραγνωρίζει κανείς το γεγονός ότι πολλές φορές έχουμε πράγματι να κάνουμε με άτομα ή ομάδες συγκεκριμένων αντιλήψεων, τις περισσότερες φορές πρόκειται για χούλιγκανς, δολοφόνους και ληστές -και τίποτα παραπάνω. Όμως για μία ακόμη φορά η δεξιά φρασεολογία σπεύδει, όπως έγραφε ο Όργουελ, "να κάνει τα ψεύδη να φαίνονται αλήθειες και τον φόνο σεβαστό".
Και τώρα έρχομαι στο πιο ενδιαφέρον, πρόσφατο παράδειγμα: Αυτό αφορά τον χαρακτηρισμό μικρών φιλελεύθερων κομμάτων και μέρους της ΝΔ ως "neoliberals". Το ερώτημα εδώ είναι γιατί χρησιμοποιείται αυτός ο ξένος όρος τη στιγμή που υπάρχει ένας ωραιότατος ελληνικός όρος για να αποδώσει το ίδιο φαινόμενο -δηλαδή, "ολοκληρωτικο-καπιταλιστές"; Γιατί, λοιπόν, "neoliberals" και όχι "ολοκληρωτικο-καπιταλιστές"; Πρόκειται για μια τυχαία επιλογή;
Ασφαλώς όχι! Η γενικευμένη χρήση του όρου "neoliberals" και η εξαφάνιση του ελληνικού όρου "ολοκληρωτικο-καπιταλιστές" εξυπηρετεί καίριες σκοπιμότητες του Kομιτάτου.
Καταρχάς ο όρος "neoliberals" απευθύνεται στα σμιλεμένα από την Δεξιά "αντι-κομμουνιστικά" αντανακλαστικά του Ρωμιού. Ο όρος "neoliberals" σχετίζεται και παραδηλώνει "Ευρω-Ατλαντική συμμαχία" -κάτι που ασφαλώς δεν συμβαίνει με τον όρο "ολοκληρωτικο-καπιταλιστές". Εκεί ακριβώς στοχεύει η χρήση του όρου "neoliberals".
Αντίθετα ο ελληνικός όρος "ολοκληρωτικο-καπιταλιστές" όχι μόνο δεν προκαλεί τα ίδια "αντι-κομμουνιστικά" αντανακλαστικά αλλά επιπλέον δεν ακούγεται και ιδιαίτερα άσχημος: Συνδυάζει το αφήγημα της περιούσιας τάξης ("Καπιταλιστής") με το αφήγημα της νιρβάνα της αιώνιας εξουσίας ("Ολοκληρωτισμός"). Τι καλύτερο;
Ένας άλλος σημαντικός λόγος για τον οποίο το Κομιτάτο έχει επιβάλλει τη χρήση του όρου "neoliberals" αντί για "ολοκληρωτικο-καπιταλιστές" είναι διότι με αυτό τον τρόπο αποφεύγονται ενοχλητικές απορίες που αφορούν το σημασιολογικό πεδίο στο οποίο αναφέρεται ο όρος. Διότι μία τυχόν γενικευμένη χρήση του όρου "ολοκληρωτικο-καπιταλιστές" σε κάποια φάση θα οδηγούσε κάθε καλόπιστο πολίτη να θέσει το ερώτημα: "Πού διαφέρει ο καπιταλισμός του Αουγούστο Πινοσέτ από αυτόν του Ρόναλντ Ρήγκαν ή της Μάργκαρετ Θάτσερ; Τι το κοινό έχουν για να χαρακτηρίζονται με τον ίδιο τρόπο;" - και από τη στιγμή που απλά τεθεί αυτό το ερώτημα καταρρέει όλο το ιδεολογικό εποικοδόμημα που με τόση προσπάθεια και επίμονη οικοδομείται τα τελευταία 40 έτη. Η χρήση λοιπόν του λατινογενούς όρου "neoliberals" σε σχέση με μικρά φιλελεύθερα κόμματα και μέρους της ΝΔ αντί για "ολοκληρωτικο-καπιταλιστές", συσκοτίζει τις συνάφειες των προαναφερθέντων πολιτικών χώρων. Όπως έγραφε ο Όργουελ: "Μια λατινογενής λέξη πέφτει επάνω στα δεδομένα όπως το μαλακό χιόνι, κρύβοντας το σχήμα τους και εξαφανίζοντας τις λεπτομέρειες".
Λέγεται πολλές φορές ότι για να μπορέσει η χώρα να κάνει μία νέα αρχή θα πρέπει να αλλάξουν οι κυρίαρχες νοοτροπίες. Προσωπικά νομίζω ότι το πρόβλημα είναι πολύ βαθύτερο. Θα πρέπει ίσως να αλλάξει πρώτα απ' όλα η γλώσσα. Θα πρέπει οι φιλελεύθεροι πολίτες να αρνούνται να χρησιμοποιούν τη γλώσσα του Κομιτάτου και να βροντοφωνούν: Δεν υπάρχουν "δυνάμεις ασφαλείας". Υπάρχουν δυνάμεις καταστολής. Δεν υπάρχουν "εθνικιστές". Υπάρχουν χούλιγκανς, δολοφόνοι και ληστές. Δεν υπάρχουν Έλληνες "neoliberals". Υπάρχουν Έλληνες ολοκληρωτικο-καπιταλιστές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου