Δεν μπορώ να ξεχάσω την εικόνα. Ήταν λίγες ημέρες μετά την κατάρρευση του παλιού
δικομματικού συστήματος στις εκλογές του περασμένου Μαΐου και ο
Γιάννης Πρετεντέρης, με κόκκινα μάτια και μεγάλη ένταση στο πρόσωπο, αποφάσιζε από το παράθυρο των ειδήσεων του
MEGA:
«Όχι!
Δεν θα ξαναψηφίσουμε για το Μνημόνιο τον Ιούνιο. Ψηφίσαμε, το
καταδικάσαμε, πάει - τελείωσε. Τον Ιούνιο θα ψηφίσουμε για το εάν
θέλουμε να μείνει η χώρα στο ευρώ ή όχι». Είχα ανατριχιάσει εκείνη τη στιγμή. Τη στιγμή που κατάλαβα τι επεδίωκαν: την
αλλαγή του
διακυβεύματος. Τι
ωραία ιδέα! Για το
Μνημόνιο ψηφίσαμε, το καταψηφίσαμε και -λες και το Μνημόνιο καταργήθηκε με την ψήφο μας - τώρα θα φοβίσουμε τον κόσμο:
ευρώ ή
δραχμή.
ΝΔ ή
δραχμή, σωστότερα.
Με τα
συμφέροντά τους εν κινδύνω, με τα
κανάλια τους έτοιμα να χρεοκοπήσουν, οι
ταγοί της
συστημικής ενημέρωσης ήταν σε
οριακό σημείο. Το κόμμα που στήριζαν για χρόνια βρέθηκε στο 1
3%. Το κόμμα που ανέχονταν στο
19%. Τότε, στις αγωνιώδεις συσκέψεις των
εκδοτικών συγκροτημάτων, οικοδομήθηκε το σωστό ερώτημα. Το ερώτημα του
τρόμου. Το ερώτημα που έκρινε τις
εκλογές.
Όλα τα παραπάνω θα μπορούσαν να είναι
υποψίες, υπόνοιες ή
προσωπικές εκτιμήσεις - και ήταν μέχρι χθες. Ήρθε όμως ένας από τους
δημοσιογραφικούς ηγεμόνες της
φιλοκυβερνητικής ενημέρωσης και -μέσα στην έπαρση και τον κυνισμό της επιτυχίας της προπαγάνδας του- αποκάλυψε την πραγματικότητα. Γράφει λοιπόν ο
Γιάννης Πρετεντέρης επί λέξει στο (νέο) βιβλίο του:
«Ακόμα
και τώρα θεωρώ ότι οι εκλογές της 17ης Ιουνίου κρίθηκαν επειδή ενάμισι
κανάλι και δυο-τρεις εφημερίδες έκαναν σε πολύ δύσκολες συνθήκες τη
δουλειά τους: έθεσαν το σωστό ερώτημα».
Αυτό που για τον
φιλοκυβερνητικό (απέναντι σε όλες τις κυβερνήσεις της τελευταίας δεκαπενταετίας) τηλεσχολιαστή είναι
«το σωστό ερώτημα», για τη
δημοκρατία είναι η μεγαλύτερη
μιντιακή χειραγώγηση του
εκλογικού σώματος που συνέβη ποτέ στη
σύγχρονη Ελλάδα. Αυτό που λέει ο
Πρετεντέρης -ή μάλλον αυτό που του ξεφεύγει, γιατί δεν νομίζω ότι έχει καταλάβει το μέγεθος της αποκάλυψής του- είναι η
επικύρωση ότι οι
μεγαλοδημοσιογράφοι διαπλέκονται ευθέως στο
εκλογικό παιχνίδι. Όσα λέει, σαφή. Κι όσα δεν προσδιορίζει, ευκόλως εννοούμενα. Οι "
δυο - τρεις εφημερίδες» είναι του συγκροτήματος στο οποίο εργάζεται εκείνος και οι λοιποί αρθρογράφοι -
Πρετεντέρηδες του ύφους του. Το
«ένα κανάλι» είναι το
μεγάλο, των
εκδοτών, στο οποίο επίσης εμφανίζεται κάθε βράδυ με τους λοιπούς
σχολιαστές -
Πρετεντέρηδες. Τι μένει; Άλλο
«μισό κανάλι». Το βραβείο μάλλον το κερδίζει η
Μαρία Χούκλη για λογαριασμό του
ΑΝΤ1, χάρη σε εκείνο το αλησμόνητο
«ντοκιμαντέρ» περί επιστροφής στη δραχμή πέντε ημέρες πριν από τις εκλογές...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου