Πόσο επικίνδυνο είναι να έχεις δίκιο;

Πήραμε το μήνυμα, λοιπόν! Σ' αυτό το σάπιο σύστημα ευτελισμού ή αποσάθρωσης της πολιτικής, της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης, της δημοσιογραφίας, της ιατρικής κλπ, αποδιοπομπαίος είναι εκείνος που «δείχνει τον κλέφτη κι όχι ο κλέφτης»...

 Του Αλέκου Α. Ανδρικάκη
andrikakis@patris.gr

Πόσο δίκιο είχε τελικά ο μακαρίτης ο Βολταίρος… Πόσο δραματικά ορθά περιέγραφε την σάπια πραγματικότητα όταν πριν τρεις αιώνες αποφαινόταν ότι «είναι επικίνδυνο να έχεις δίκιο όταν η εξουσία έχει άδικο». Όταν το σύστημα πιέζεται από το δίκιο, πόσο άδικο και βάρβαρο επί του δικαίου μπορεί να γίνει…
Τι μπορεί να προκαλέσει άραγε την παρέμβαση των θεματοφυλάκων του Δικαίου στη σύγχρονη Ελλάδα; Μια λίστα με ονόματα – θεωρητικά- μεγάλων φοροκλεφτών ενός κράτους που βασανίζεται από αυτό ακριβώς το πρόβλημα, της κλοπής των φόρων, που ακριβώς αυτό γίνεται μια βασική αφορμή να εφαρμοστούν άνισες και βάρβαρες, άρα αντιδημοκρατικές, πολιτικές σε βάρος των πιο φτωχών ανθρώπων του; Ή η δημοσιοποίηση του προβλήματος;
Όχι, ο θεσμός του Δικαίου δεν παρεμβαίνει για να ελέγξει είτε αυτούς που περιλαμβάνονται σ’ αυτή τη λίστα και υποδεικνύονται ως μεγάλοι φοροκλέφτες. Δεν παρεμβαίνει ούτε για να ελέγξει εκείνους που δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους και επιτρέπουν, χρόνια τώρα, την ύπαρξη μεγάλων φοροκλεφτών. Δεν παρεμβαίνει καν να ζητήσει εξηγήσεις από τους θεσμικούς θεματοφύλακες των εσόδων του κράτους, τους δύο δηλαδή υπουργούς Οικονομικών, ο ένας εκ των οποίων διετέλεσε αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ενώ είναι και πρόεδρος ενός επί χρόνια κυβερνητικού κόμματος. Όλα αυτά δεν προκαλούν την ευθιξία των ταγών του Δικαίου. Ούτε σε σχέση με το γραπτό δίκαιο, αλλά ούτε και σε σχέση με το κοινό περί δικαίου αίσθημα.
Το Δίκαιο «παραβιάζεται και προκαλείται» επειδή η λίστα αυτή, ορθή ή μη είναι άλλο θέμα και όχι πάντως αντικείμενο της εισαγγελικής αυτής δίωξης, από το γεγονός ότι δημοσιοποιείται!
Πήραμε το μήνυμα, λοιπόν! Σ' αυτό το σάπιο σύστημα ευτελισμού ή αποσάθρωσης της πολιτικής, της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης, της δημοσιογραφίας, της ιατρικής κλπ, αποδιοπομπαίος είναι εκείνος που «δείχνει τον κλέφτη κι όχι ο κλέφτης»... Διώκουν τον Βαξεβάνη που έγραψε τα ονόματα κι όχι εκείνους που είναι τα «ονόματα». Διώκουν εκείνον που είπε την αλήθεια κι όχι εκείνους που την έκρυψαν στην τσέπη τους, για να μη διωχθούν οι κολλητοί που έτρωγαν από το κράτος κι όλους εμάς... Κυνηγούν όσους θέλουν να εκπληρώσουν την ευθύνη τους κι όχι εκείνους που πουλούν προστασία στην κοινωνία, είτε κυβερνώντες είναι αυτοί είτε ναζιστικός υπόκοσμος...
Δεν ενοχλήθηκε η Δικαιοσύνη όταν αυτοί που φοροκλέβουν το κάνουν επειδή το κράτος και οι εκπρόσωποί του κάνουν τα στραβά μάτια, παρανομούν δηλαδή, μόνο και μόνο επειδή οι μεγάλοι φοροκλέφτες είναι κατά κανόνα εκείνοι που χρηματοδοτούν τα κόμματα, μπαίνουν όποτε θέλουν στα υπουργικά γραφεία, συνήθως ανεβάζουν ή κατεβάζουν κυβερνήσεις;  Δεν αναφέρομαι στα ονόματα της λίστας, αλλά στη με ονοματεπώνυμο μεγάλη ελληνική φοροδιαφυγή…
Δεν ενοχλήθηκε ο θεσμός του ελληνικού Δικαίου επειδή στο όνομα των Ελλήνων φοροκλεπτών εξαθλιώνονται εκατομμύρια άλλοι άνθρωποι, χάνουν τις δουλειές και το εισόδημά τους, χάνουν ακόμη και τη ζωή τους, μπροστά στην απόγνωση που προκαλεί αυτή η πολιτική;
Δεν ενοχλήθηκε επειδή, ακριβώς εξαιτίας του προβλήματος αυτού, παιδιά λιποθυμούν στα σχολεία ή μένουν στο δρόμο καθώς οι γονείς τους δεν έχουν ούτε τα στοιχειώδη να τα ζήσουν;
Δεν ενοχλήθηκε από τα συσσίτια στις γειτονιές; Από τους παππούδες και τις γιαγιάδες που αναγκάζονται να επιβιώνουν με 400 ευρώ; Από τις ουρές των νέων ανέργων; Συνέπεια όλα αυτά ακριβώς μιας πολιτικής που ξεκινά από τη φοροκλοπή…
Δεν ενοχλήθηκε ο θεσμός του ελληνικού Δικαίου από το γεγονός ότι κλείνουν σχολεία και νοσοκομεία, νέοι άνθρωποι εξαναγκάζονται να φεύγουν στο εξωτερικό επειδή πρέπει να πληρωθούν δάνεια εξαιτίας και του γεγονότος ότι κάποιοι «μεγάλοι» φοροκλέπτουν συστηματικά;
Δεν ενοχλείται ο θεσμός του ελληνικού Δικαίου από το γεγονός ότι η κρατική περιουσία δεσμεύεται, παρά τις διατάξεις του Συντάγματος, στα χέρια ξένων δανειστών (τοκογλύφων, στην πραγματικότητα);
Δεν ενοχλείται από το γεγονός ότι στην ουσία έχει καταλυθεί το ελληνικό Σύνταγμα σε σχέση με τα άρθρα της Ισότητας, της Λαϊκής Κυριαρχίας, της Δημοκρατίας;
Δεν ενοχλείται από το γεγονός ότι οι πολιτικοί λένε αποδεδειγμένα ψέματα στο λαό προεκλογικά για να υφαρπάξουν την ψήφο του και μετά τις εκλογές εφαρμόζουν εντελώς αντίθετες πολιτικές για τις οποίες δεν έχουν καμιά εξουσιοδότηση, άρα κυβερνούν χωρίς λαϊκή εντολή, παραβιάζοντας τη βασική αρχή της συνταγματικής λειτουργίας αυτής της χώρας;
Δεν ενοχλείται η Δικαιοσύνη όταν άνθρωποι των μέσων  διαλαλούν μέρα νύχτα το πόσο «αναγκαία» πολιτική είναι αυτή του ψέματος, της παραπλάνησης και της εξαθλίωσης των Ελλήνων, αυτή που οδηγεί σε μαζικές αυτοκτονίες; Δεν ενοχλείται που άνθρωποι των μέσων εμπλέκονται επ’ αμοιβή για την προώθηση της πολιτικής αυτής;
Ενοχλείται όμως και παρεμβαίνει όταν γράφεται η αλήθεια, που ενοχλεί πολλούς! Γιατί η αλήθεια είναι ότι η λίστα αυτή υπάρχει…
Όταν ένα κράτος κι οι θεσμοί του δεν ενοχλούνται από το έγκλημα, το βαρύ έγκλημα που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια τους και ενοχλούνται από την ελεύθερη διακίνηση των πληροφοριών και των  ιδεών, υποχρέωση την οποία έχει η αληθινή δημοσιογραφία, τότε αυτό το κράτος διολισθαίνει προς αυταρχικές και αντιδημοκρατικές οδούς.
Το σώμα της ελληνικής Δημοκρατίας αρχίζει να μυρίζει πολύ άσχημα…
Για να προχωρήσει πρέπει να κόψει από το σώμα του τη σαπίλα...

Cretalive