Χθες βράδυ: Άδειες καρέκλες

του Σπύρου Σεραφείμ

Στις καρέκλες αυτές - προτού αρχίσει η επιχείρηση «Ξένιος Ζευς» και προτού τα κοντοκουρεμένα αγόρια αρχίσουν τις «εκκαθαριστικές» στις γειτονιές - κάθονταν, μέχρι το σούρουπο, τρεις άνθρωποι απ’ τη Νιγηρία: Η Ντίνι, ο Εντού και ο Γιορούμπα. Είναι χρόνια στην Ελλάδα, νόμιμοι, με χαρτιά. Αλλά στις προσαγωγές της Αστυνομίας, πολλές φορές, σε κρατάνε ένα βράδυ μέχρι να γίνει η διασταύρωση των στοιχείων.

 

Απ’ την άλλη, τα μαυροντυμένα παιδιά, δεν κάνουν ερωτήσεις, δεν ψάχνουν απαντήσεις.

Έτσι, οι τρεις φίλοι πάνε το πρωί στις δουλειές τους, γυρίζουν στο σπίτι και κλειδώνονται. Κρύβονται και κοιμούνται με αγωνία για τη ζωή τους, στην πόλη που φωλιάζει ο πάσης φύσεως φόβος.

Βάζω ν’ ακούσω Sade η οποία είναι, επίσης, απ’ τη Νιγηρία, τα λόγια και οι μουσικές γεμίζουν το δωμάτιο. Your love is king / You 're the ruler of my heart...

Ξέρω, όμως, ότι η ζωή - πολύ συχνά - δεν έχει μελωδία, δεν έχει ποίηση. Έχει άδειες καρέκλες, βιαστικές ματιές πίσω από κλειστές κουρτίνες, τελικά, απουσίες και μπόλικο δέος.

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.stigmes&id=17585