Ένα blog για ζόρικους καιρούς...

Ένα blog για ζόρικους καιρούς... τους δικούς μας...

Τετάρτη 20 Ιουνίου 2012

Τραγωδία δίχως κάθαρση!

 Γράφει: Γ.Γ.

Απάντηση στο ειρωνικό σχόλιο φίλης που, σε μία συζήτηση για το αποτέλεσμα των εκλογών,  κατέληξε να μου ζητάει  ειρωνικά ‘συγγνώμη που αυτή και μερικά εκατομμύρια λαού δεν εμπιστευτήκαμε τον Αλέξη να μας λύσει τα προβλήματα μας’… Αλλάζω απλώς το όνομάτης...

Τι να σου πω βρε Τόνια μου τώρα... Έχουμε πάνω - κάτω την ίδια ηλικία (αυτήν της μεταπολίτευσης), αλλά πραγματικά δεν είμαι σίγουρος ότι ζούμε στην ίδια χώρα...Γιατί η χώρα που ζω εγώ, έχω δει να μεταμορφώνεται σε ένα κομματικό τέρας, με την συνομολόγηση των εκατομμυρίων αμετανόητων συμπολιτών μου που προανέφερες -αλλά και εκατομμυρίων επίσης που, έστω και αργά το μετάνιωσαν και θέλησαν να αλλάξουν σελίδα,  επιτέλους!  Λοιπόν σ’ αυτό το κομματικό δικέφαλο τέρας είδα να διορίζονται με το τσουβάλι οι ‘ημέτεροι’, το είδα να γίνεται πρώτο στον κόσμο σε εξοπλιστικές δαπάνες χρυσοπληρώνοντας (ακόμη και σήμερα που μιλάμε) υποβρύχια που γέρνουν ή που δεν έχουν παραδοθεί ακόμη(και αν θα παραδοθούν ποτέ!), είδα τα δημόσια έργα των μεγαλοεργολάβων να δεκαπλασιάζονται σε κόστος απ’ τον αρχικό τους προϋπολογισμό, το είδα να πανηγυρίζει τις εκσυγχρονιστικές του φούσκες (χρηματιστήριο και Ολυμπιάδα) την ώρα που φεσωνόμασταν ως τα παιδιά των παιδιών μας για όλα αυτά, το είδα να είναι βουτηγμένο στα σκάνδαλα και την διαπλοκή μέχρι το κεφάλι (και κανείς, πλην του αποδιοπομπαίου, να μην πληρώνει ΠΟΤΕ γι’ αυτά!) και τώρα που ‘μας ζώσανε τα φίδια’, το βλέπω να στέλνει το λογαριασμό ακέραιο σ’ εμάς, στα παιδιά μας και στα παιδιά των παιδιών μας – την ώρα που οι μεγαλοκαρχαρίες βγάζουν ΑΠΟΛΥΤΩΣ ανενόχλητοι τα εκατομμύριά τους στο εξωτερικό!!!
Ξέρεις όμως, Τόνια μου, αυτή η χώρα πολύ πριν προλάβει να μεταλλαχθεί σε δικέφαλη Ύδρα είχε προλάβει να γεννήσει τον πολιτισμό. Δεν θα σε κουράσω, θα σου αναφέρω δύο μόνο ονόματα: Δημοκρατία και Τραγωδία… Το πώς κατάντησε η Δημοκρατία στις μέρες μας το ομολόγησες κι εσύ (κυνικά) λίγο πριν: ραντεβού κάθε τέσσερα χρόνια!!! Θα μπορούσες βέβαια να πεις κι άλλα… Για την ποιότητά της φερ’ ειπείν, όταν μετατρέπεται σε στυγνό εκβιασμό(ευρώ ή τανκς), όταν σύσσωμα τα ΜΜΕ υπηρετούν εν είδει πλύσης εγκεφάλου τα συμφέροντα των κεφαλαιούχων που τα κατέχουν και του πολιτικού τους προσωπικού (με το οποίο φυσικά έχουν άριστες σχέσεις), αλλά και όταν η Γερμανική Κατοχή μας υποβάλλει (αν όχι επιβάλλει) ποιους γερμανοτσολιάδες θα ψηφίσουμε – προφανώς ενεργώντας προς το δικό μας πατριωτικό συμφέρον (!)… Η Τραγωδία όμως φαίνεται πως παραμένει σ’ αυτή την χώρα ακέραιη, πλην όμως χάνοντας το βασικό της χαρακτηριστικό: τον προσανατολισμό της... Την Κάθαρση δηλαδή! Γιατί Τραγωδία χωρίς Κάθαρση είναι σκέτη Κόλαση! Χάσαμε μια μεγάλη ευκαιρία Τόνια: δεν θα σου μιλήσω για την μεγάλη ευκαιρία που χάσαμε στην Δημοκρατία μας, νομίζω όμως ότι κανένας δεν μπορεί να διαφωνήσει στην Μεγάλη Ευκαιρία που χάσαμε, όχι να βρούμε την Σωτηρία μας(αυτή έτσι κι αλλιώς είναι τρομακτικά δύσκολη εκεί που φτάσαμε), αλλά να δώσουμε, επιτέλους, την Κάθαρση στην Τραγωδία που βιώνουμε: Να τιμωρήσουμε αυτούς που μας οδήγησαν εδώ…
Τώρα, αν μετά από όλα αυτά, εσύ αυτό που κατάλαβες είναι ότι χρωστάς σ’ εμένα  μία ειρωνική συγγνώμη, που’ δεν εμπιστεύτηκες τον Τσίπρα’, ε, τι να πω… Νομίζω πραγματικά πως ζούμε σε άλλη χώρα… Επίσης όμως νομίζω πως οφείλετε (εσείς τα εκατομμύρια, όπως λες, που δεν εμπιστευτήκατε για μία ακόμη φορά, όχι τον Τσίπρα, αλλά την χώρα μας και την δυνατότητά μας να τα βγάλουμε πέρα μόνοι μας) μία ειλικρινή συγγνώμη… Όχι σ’ εμένα, αλλά στα παιδιά μου και στα δικά σου παιδιά… Στα παιδιά μας… Και μία αλήθεια: να πείτε πως αυτό που σας οδήγησε να δώσετε και πάλι την εξουσία στους προσκυνημένους που μας οδήγησαν σ’ αυτήν την κατάντια (ενώ πολλοί από αυτούς θα έπρεπε να λογοδοτούν στην Δικαιοσύνη για όλα όσα προανέφερα και για άλλα τόσα), ήταν το βαρύ, χάλκαιον χέρι του Φόβου! Πως υποθηκεύσατε το μέλλον τους επειδή φοβηθήκατε! Ειλικρινά δεν ξέρω αν σας το συγχωρέσουν αυτό όμως ποτέ… Γιατί, αυτό που έχω καταλάβει εγώ από τα δικά μου παιδιά, είναι ότι μπορούν να συγχωρέσουν τα πάντα στον γονιό τους, αν καταλάβουν πως κάνει ό,τι κάνει από Αγάπη!... Όταν καταλάβουν ότι φοβάται – απλώς τον περιφρονούν… 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου