Γράφει ο Δημήτρης Ψαρράς
Η κρίση φέρνει γκρίνια και αποτελεί πρώτης τάξεως ευκαιρία για ανθρώπους που ήταν κάποτε διάσημοι αλλά έχουν εξοβελιστεί από τα κοινά, να βγαίνουν από τη ναφθαλίνη, προσπαθώντας να διεκδικήσουν λίγη από την παλιά τους λάμψη. Έτσι, μετά τον Διονύση Σαββόπουλο που είχε προτείνει ως λύση για τη λαθρομετανάστευση τη μεταφορά των αλλοδαπών σε ξερονήσια, τη δόξα του ζήλεψε και ο Νίκος Καρβέλας. Ο άλλοτε διάσημος τραγουδοποιός, έπλεξε το εγκώμιο του Γιώργου Καρατζαφέρη, λέγοντας ούτε λίγο ούτε πολύ ότι στους έλληνες πολίτες θα πρέπει να επιτραπεί η οπλοφορία και η αυτοδικία, με σκοπό την προάσπιση του σπιτιού και της περιουσίας τους.
Στις γραμμές που ακολουθούν, αποφάσισα να ξεδιπλώσω μερικές σκέψεις που μου ήρθαν στο μυαλό διαβάζοντας το άρθρο του μουσικοσυνθέτη που δημοσιεύθηκε στο διαδίκτυο.
Ξεκινώντας λοιπόν το άρθρο του ο Καρβέλας, λέει το εξής: «Χθες ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που άκουσα από στόμα πολιτικού ανδρός κάτι που επιτέλους ξεφεύγει από τα στενά όρια της απόλυτης ηλιθιότητας και τιποτολογίας που χαρακτηρίζει τον πολιτικό λόγο των ανίκανων αυτών του κοινοβουλίου.» Και συνεχίζει, λέγοντας: «Μιλάω για τον Γιώργο Καρατζαφέρη και την εισήγησή του, εκτός του μαντρώματος των λαθρομεταναστών, να έχουν νόμιμο δικαίωμα οι πολίτες αυτής της χώρας να προστατεύουν τη ζωή τους και τα υπάρχοντά τους. Να έχουν το νόμιμο δικαίωμα να χρησιμοποιούν όπλα εναντίον των αποθρασυμένων αλλοδαπών που κλέβουν, βιάζουν και δολοφονούν τις περισσότερες φορές ατιμωρητί.»
Μας ξαφνιάζει ο Νίκος μ’ αυτές του τις δηλώσεις. Μάλλον τα ηλίθια τραγουδάκια με τα οποία αποχαύνωνε επί δεκαετίες την ελληνική νεολαία, συμβάλλοντας στη δημιουργία του εμετικού lifestyle των 90’ς, τον έκαναν να ξεχάσει ότι υπήρχαν κι άλλοι πολιτικοί άνδρες κατά καιρούς που «ξέφευγαν από τα στενά όρια της απόλυτης ηλιθιότητας». Με προεξέχοντα τον Γιώργο Παπαδόπουλο, ο οποίος μας έβαλε στον «γύψο» για να μην «πονάμε» ως χώρα.
Στη συνέχεια, ο μουσικοσυνθέτης λέει: «Βέβαια αυτή η χώρα έχει συνηθίσει στον βιασμό της από τα επίλεκτα τέκνα της χρόνια τώρα, γιατί να ασχοληθεί με τους ανώνυμους αλλοδαπούς; Αυτοί είναι ένα απλό πταίσμα μπροστά στο παρατεταμένο έγκλημα που βιώνει η Ελλάδα τουλάχιστον επί τρεις δεκαετίες.»
Πού ήταν ο κύριος αυτός την ώρα που συντελούνταν, σύμφωνα με τα λεγόμενά του, τα παρατεταμένα εγκλήματα κατά της Ελλάδος; Γιατί τόσα χρόνια, αντί να τρέφει το μυαλό των ανθρώπων με ηλίθια στιχάκια που τραγουδιούνταν στα σκυλάδικα, δεν έβγαινε όπως τώρα, με ζήλο περισσό, να καθαρίσει την κόπρο τού Αυγεία; Μάλλον γιατί τότε το μόνο που τον ενδιέφερε ήταν να «εκπαιδεύσει» με το «βάθος» της μουσικής και των στίχων του την ελληνική νεολαία, γεμίζοντας το πορτοφόλι του. Και τώρα είναι έτοιμος να ζωστεί τα όπλα για να υπερασπιστεί αυτό το «τίμιο» πορτοφόλι που εποφθαλμιούν οι «ασύδοτοι» λαθρομετανάστες…
Στη συνέχεια, περνάει σε κάτι διαφορετικό και συγκρίνει την Ελλάδα με τον υπόλοιπο κόσμο, αποδεικνύοντας πόσο “μεγάλη” είναι η χώρα μας, αφού, σύμφωνα με τον Καρβέλα, ο παγκόσμιος χάρτης χωρίζεται σε Ελλάδα και υπόλοιπη υφήλιο. Λέει, συγκεκριμένα: «Η υφήλιος γνωρίζει τι είναι "έγκλημα και τιμωρία". Η Ελλάδα διδάσκει στον υπόλοιπο κόσμο τι είναι το "έγκλημα και ατιμωρησία"».
Τι θα γινόταν όμως αν ίσχυε και στην Ελλάδα το «έγκλημα και τιμωρία»; Θα μπορούσε να βγαίνει αυτός ο κύριος και να παρακινεί τον κόσμο να πάρει τα όπλα; Άραγε, ο αντιτρομοκρατικός νόμος και άλλοι νόμοι που τόσο εύκολα χρησιμοποιούνται σε παρόμοιες περιπτώσεις, διώκοντας ποινικά ανθρώπους που υποκινούν πράξεις βίας μέσα από τα γραπτά τους ή τις δηλώσεις τους, δε θα έπρεπε να λειτουργήσει και στην περίπτωση του εν λόγω κυρίου; Άραγε, η ψυχική συνδρομή στους αυτόκλητους τιμωρούς “νοικοκυραίους” και η παρακίνησή τους απ’ τον τραγουδοποιό να οπλιστούν και να επιφορτιστούν οι ίδιοι με την εφαρμογή του νόμου, δεν αποτελεί ποινικά κολάσιμη πράξη;
Και πιο κάτω, λέει: «Και επανέρχομαι στον Καρατζαφέρη που έθιξε το θέμα των λαθρομεταναστών που είναι μία από τις δύο μάστιγες της Ελλάδας είτε συμφωνείτε είτε όχι.»
Δε μας λέει όμως ποια είναι η άλλη μάστιγα. Μήπως η άλλη μάστιγα είναι το εμετικό lifestyle που εκπροσωπεί επάξια ο κύριος αυτός επί τριάντα και πλέον χρόνια, το οποίο μέσα από την τηλεόραση και τους αναστεναγμούς στα σκυλάδικα της Ιεράς Οδού, καθήλωνε στη βολή του καναπέ τους τα εκατομμύρια συμπολίτες του; Και τώρα που η αποχαύνωση της «δανεικής» ευημερίας πνέει τα λοίσθια και ο εν λόγω κύριος βρέθηκε στην αφάνεια, προσπαθεί να «αφυπνίσει» τον χειμαζόμενο λαό, καλώντας τον να πάρει τον νόμο στα χέρια του, τα ίδια χέρια που μέχρι πρότινος πέταγαν λουλούδια «ευημερίας», στα κέντρα όπου τραγουδιούνταν τα χαζοτράγουδά του;
Και ιδού και η κατά Καρβέλα δεύτερη μάστιγα της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας: «Η άλλη μάστιγα είναι η ανηθικότητα, η ασυδοσία και η ανικανότητα των περισσότερων πολιτικών της.» Συνεχίζει, λέγοντας: «Δεν ασχολούμαι με τις ετικέτες που προσάπτει η κοινή γνώμη στους ανθρώπους. Το θεωρώ απόλυτα μικρονοϊκό. Δεν με αφορά η ετικέτα "αριστερός", "δεξιός", "κεντρώος", "κεντροδεξιός", "ακροδεξιός". Δεν με νοιάζει αν ο κύριος Καρατζαφέρης είναι "εξωγήινος". Ο δογματισμός είναι για τους ηλίθιους. Ο κομματισμός είναι για τους ηλίθιους. Ο ηλίθιος δογματισμός και ο κομματισμός έφεραν τη χώρα στην κατάσταση που βρίσκεται αυτή τη στιγμή».
Θα συμφωνήσω απόλυτα με τον Νίκο. Ο ηλίθιος δογματισμός και κομματισμός όμως, δεν προέκυψαν από παρθενογένεση. Είναι απότοκα της ευρύτερης ασυδοσίας στην οποία συνέβαλε και το συνάφι του, με τις ωδές της «ευδαιμονίας», τα «Παρατράγουδα» της νυν συζύγου του Ανίτας Πάνια και τα «ριάλιτι» της πρώην γυναίκας του Άννας Βίσση. Μέσα απ’ αυτά μάθαμε να ξεφτιλίζουμε συνειδήσεις, να σέρνουμε στη λάσπη της φθηνής κι ανέξοδης διασκέδασης τον πόνο και τα προβλήματα των άλλων, περιβάλλοντας το όλο εγχείρημα με το περίβλημα του μοντερνισμού και του εκσυγχρονισμού και ξεφτιλίζοντας κάθε έννοια ηθικής. Να έχουμε στραμμένο το βλέμμα μόνο στα μηχανάκια της AGB και στην τηλεθέαση, να κρίνουμε την αξία και το ταλέντο του άλλου από τα sms των ψηφοφόρων τηλεθεατών. Και τώρα που μας τελείωσαν τα απατηλά όνειρα για “εύκολη” ευτυχία και ευημερία, τώρα που απογυμνωθήκαμε από τις επίχρυσες μάσκες μας, τώρα ταΐζουμε τον κοσμάκη μίσος και φορτώνουμε τα ματαιωμένα μας όνειρα στις πλάτες των πεινασμένων μεταναστών. Τώρα, καλούμε τον λαό σε «εθνική αφύπνιση» με ηγέτη τον Καρατζαφέρη και τον Μιχαλολιάκο, ζωνόμαστε τα όπλα και υπερασπιζόμαστε την «περιουσία» μας, αφήνοντας πια τα σαχλοτράγουδα και τη «μελωδία της ευτυχίας», για να καταπιαστούμε με τους «παιάνες του μίσους».
Στη συνέχεια, ο Νίκος Καρβέλας μάς καθιστά κοινωνούς των αξιών του ως ανθρώπου και των φιλοσοφικών του στοχασμών. Λέει: «Για μένα υπάρχει σωστό ή λάθος. Ηθικό ή ανήθικο. Δίκαιο ή άδικο. Αλήθεια ή ψέμα. Οι καιροί αλλάζουν.»
Και τώρα που ο άνεμος δεν είναι πια ούριος για τον Νίκο, τώρα που το σάπιο σύστημα το οποίο τόσα χρόνια υπηρετούσε συρρικνώνεται και τον έχει πετάξει στο περιθώριο, αποφάσισε να «αφυπνιστεί», και να αφυπνίσει και όλους εμάς, δείχνοντας μας τον μοναδικό πολιτικό που «ξεφεύγει από τη γενικότερη σαπίλα του πολιτικού συστήματος». Εκείνον τον πολιτικό που κάνοντας κωλοτούμπες μια από ’δώ και μια από ’κεί, επιστρατεύει μέχρι και καλλιτέχνες που έχουν προ πολλού περιέλθει στα αζήτητα της showbiz, για να περισώσει ό, τι μπορεί από το όνειρό του για εξουσία που γκρεμίζεται.
Για το τέλος, ο μουσικοσυνθέτης μάς επιφυλάσσει ένα απίστευτο κρεσέντο μίσους, καλώντας μας ούτε λίγο ούτε πολύ στις επάλξεις, κάνοντας απολογισμό της κατάστασης και δείχνοντάς μας τον δρόμο του μέλλοντος. Λέει ο Νίκος: «Οι ακραίες καταστάσεις απαιτούν και ακραίες λύσεις. Ακραία πνεύματα. Δυστυχώς όμως δεν φτάνει μόνο ένας Καρατζαφέρης, χρειάζονται πολλοί περισσότεροι για να βρει η έννοια της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας και την πρακτική της σημασία...»
Έτσι Νίκο, γερά. Πάμε, όλοι μαζί, να φτιάξουμε πολλούς Καρατζαφέρηδες για να «βρουν οι έννοιες της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας και την πρακτική τους σημασία.» Την τελευταία φορά που τους φτιάξαμε και τους αβγατίσαμε, η ανθρωπότητα καταμέτρησε εκατομμύρια νεκρούς στα κρεματόρια και τους θαλάμους αερίων. Στη χώρα μας, όταν τους βρήκαμε και τους αβγατίσαμε, μπήκαμε σε «γύψο» για επτά χρόνια και διχοτομήθηκε η Κύπρος. Αλλά εσύ πού να τα ξέρεις αυτά; Εσύ είσαι φτιαγμένος για τα άλλα, τα ωραία… «Για να κοπανάς πιάνα και να σπας χορδές»... Και ενίοτε, και τα μούτρα κανενός κακομοίρη πεινασμένου που θα βρεθεί στο διάβα σου... Έτσι, χωρίς «Παρατράγουδα»...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου