Υπάρχουν άνθρωποι που ταΐζουν τα αδέσποτα σκυλιά, υπάρχουν άνθρωποι που βάζουν φόλες. Ας το αναγνωρίσουμε ως σύγκρουση πολιτισμών και ας φανταστούμε τι θα έκανε ο δήμαρχος Αθηναίων αν έβρισκε στο χιόνι μια χαρτόκουτα με κουτάβια.
Της Λώρης Κέζα
Δεν μπορούμε να επεκτείνουμε περισσότερο τον συλλογισμό για τον απλούστατο λόγο ότι ο κ. Γ. Καμίνης είναι δικηγόρος και μάλιστα καλός. Θα μας σύρει στα δικαστήρια κι άντε να ξεμπλέξουμε.
Κάτι θα βρει αν τον πειράξουμε – συκοφαντία θα είναι, έγκλημα Τύπου θα είναι, πάντα κάτι υπάρχει. Να, με τους άστεγους ξεπέρασε τον εαυτό του. Μπήκαν στο άδειο καφενείο του Πνευματικού Κέντρου για να ζεστάνουν το κοκαλάκι τους και ο Δήμος τους εκδικήθηκε καταθέτοντας μήνυση για κλοπή ηλεκτρικού ρεύματος. Ας μην γελιόμαστε, το πρόβλημα δεν ήταν η κιλοβατώρα. Το πρόβλημα ήταν η πρωτοβουλία των ανθρώπων που φοβήθηκαν ότι θα πάνε σαν το σκυλί στο αμπέλι.
Καταλαβαίνουμε την αγωνία του δημάρχου. Έκανε μια καλή προετοιμασία για τους άστεγους, άνοιξε γυμναστήρια κι άλλους χώρους, τύπωσε αφίσες με τα τηλέφωνα όπου πρέπει να απευθύνονται οι Αθηναίοι, έπιασε από κοντά την Εκκλησία για το συσσίτιο. Νοιάστηκε, οργανώθηκε – και τούτη τη φορά και στα προηγούμενα μεγάλα κρύα. Πλην όμως οι άστεγοι δεν χωρούν στις αίθουσες που προβλέπονται. Εκείνοι που ζουν από καιρό στα παρτέρια μεταξύ Νομικής Σχολής και Πνευματικού Κέντρου δεν πήγαν στα θερμαινόμενα κέντρα υποδοχής.
Παρανόμησαν, σπάζοντας μια πόρτα και κάνοντας κατάληψη σε δημόσιο κτήριο. Διεκδίκησαν να κρατηθούν στη ζωή (ακούστηκε ότι ένας από αυτούς, εξαρτημένος, πέθανε από την παγωνιά). Το πρόβλημα λοιπόν για τον δήμαρχο δεν είναι ούτε η κιλοβατώρα ούτε η κλειδωνιά. Το πρόβλημα είναι ότι οι πεινασμένοι έκαναν ένα αποφασιστικό βήμα. Αν ο δήμαρχος επέτρεπε την κατάληψη υπήρχε φόβος να ξεθαρρέψουν, να αρχίσουν να μπουκάρουν σε άδεια γραφεία, σε άδεια μαγαζιά, σε άδεια σπίτια.
Δεν χρειάζεται να αναλύσουμε τις συνθήκες: χιόνιζε, άνθρωποι κοιμόντουσαν στον πάγο, υπήρχε δίπλα αδειανό καφενείο, μπήκαν μέσα. Επειδή αυτό δεν ευσταθεί ως πολιτικό αφήγημα, αποδίδονται σκοπιμότητες σε «αλληλέγγυους».
Έτσι αποκαλούνται πλέον οι γείτονες και οι ευαισθητοποιημένοι πολίτες. Κάποιος που συμπαραστέκεται στον άστεγο έχει πολιτική σκοπιμότητα. Με την ίδια λογική έχει πολιτική σκοπιμότητα αυτός που αφήνει ξηρά τροφή στο πεζοδρόμιο: θέλει να σαμποτάρει τα προγράμματα περίθαλψης αδέσποτων του Δήμου.
Η αλήθεια είναι ότι για να κάνει κάποιος αυτήν την περίπλοκη πολιτική σκέψη (περί «υποκινητών») πρέπει να έχει φάει για πρωινό κάμποσο μπέικον με αυγά, να έχει φορέσει ορειβατικό τζάκετ, γάντια fleece, και να έχει οδηγήσει υβριδικό suv για να πάει στην καλοπληρωμένη του δουλειά. Για να μιλήσει κάποιος περί «υποκινητών» πρέπει να βλέπει τους άστεγους μόνο στις εκπομπές του Θεοδωράκη και να διαβάζει τις στατιστικές από πίνακες οργανώσεων που βιοπορίζονται από το πρόβλημα των αστέγων.
Εκ τους σύνεγγυς σφίγγεται η καρδιά. Δεν ισχύει για όλους, το είπαμε. Εδώ κάποιοι συνάνθρωποί μας βάζουν τα κουτάβια σε νάιλον σακούλες και τα πετούν στους βολικούς κάδους του Δήμου Αθηναίων.
Πηγή: To Βήμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου