Ένα blog για ζόρικους καιρούς...

Ένα blog για ζόρικους καιρούς... τους δικούς μας...

Σάββατο 24 Δεκεμβρίου 2011

Το φάντασμα των Χριστουγέννων


 Βαρέθηκα τις πολιτικές αναλύσεις, με κουρασαν οι δυσοίωνες προβλέψεις , πλήττω αφόρητα με την τρομολαγνεία.


Τι από όλα αυτά μπορεί να βοηθήσει τους ανθρώπους που υποφέρουν; Πως μέσα από αυτές τις απίστευτες μπούρδες θα βρούμε τον τρόπο ν αντιμετωπίσουμε όλα αυτά τα απίστευτα που μας συμβαίνουν σε καθημερινή πλέον βάση; Υπάρχει τρόπος να βοηθήσουμε και να βοηθηθούμε  ή απλά θα αρκεστούμε στα βρισίδια κατά του ΓΑΠ  και του ΜΠΕΝΥ και ως εκεί ήταν την κάναμε την Επ- Ανάσταση μας;
Και μην ξεχνιόμαστε σε λίγες μέρες έρχονται και Χριστούγεννα.
Είμαι βαθύτατα μοναχικός άνθρωπος και γενικά οι γιορτές πάντα κάτι μου προκαλούσαν. Όλος αυτός η καταναλωτισμός , με τον απίστευτο κόσμο να συνωστίζεται παντού, (πιθανότατα πάσχω και απέ αγοραφοβία, αλλά μάλλον όχι σε προχωρημένο στάδιο).Για να μην αναφερθώ στην αλλεργία μου στην "προκάτ" χαρά που όλοι no mater what πρέπει αυτές τις μέρες να ξεχειλίζουμε από αγάπη και ευτυχία , οι οποίες αρχίζουν και τελειώνουν όμως μέσα σε καμπόσες παγερές χειραψίες και μερικά χαμογέλα τύπου Joker...
Δεν βρήκα πότε τον τρόπο να βιώσω τη γιορτή ακούγοντας τον Ρουντολφ το Ελαφάκι, τρώγοντας τόνους μελομακάρονα και βλέποντας παντού περιτυλίγματα γνωστού  πολυκαταστήματος παιχνιδιών....Για να πω την απόλυτη αλήθεια πάντα είχα μέσα μου την κρυφή ελπίδα πως τελικά κάτι θα γίνει και θα συμβεί το πολυπόθητο θαύμα των Χριστουγέννων, πως γυρίζοντας 7 το πρωί σουρωμένη μετά από ένα μπουκάλι ουίσκι , κάπου θα έβλεπα τον Αι - Βασίλη ή έστω λίγο από το έλκηθρο ή τέλος πάντων , αν αυτό ήταν too much ,πως το επόμενο απόγευμα που θα ξυπνούσα θα έβρισκα στο σαλόνι τον έρωτα της ζωής μου, κάτω από το δέντρο , ο οποίος αφού θα είχε ψάξει και θα με είχε βρει, θα με έπαιρνε από το χέρι και θα τρέχαμε τη χιονισμένη Μεσογείων χεράκι - χεράκι.
Τίποτα από αυτά δεν συνέβη και έτσι βολεύτηκα για πολλά χρόνια στο ρόλο του φαντάσματος των Χριστουγέννων που απλά περιφέρεται και ενίοτε θυμίζει στους άλλους τι έχουν κάνει, τι κάνουν ή τι θα κάνουν του χρόνου. Τη γιορτή την έβλεπα πίσω από το τζάμι.....
Πριν μερικά χρόνια όμως μια μεγάλη ανατροπή στη ζωή μου με έκανε να στραφώ στη "φιλανθρωπία των Χριστουγέννων". Εκεί μαζί με άλλους ανθρώπους (κανονικούς όχι φαντάσματα) έτρεχα από ορφανοτροφείο σε ψυχιατρείο και από εκεί βολίδα στο γηροκομείο και σε κέντρα αποκατάστασης, αποτοξίνωσης απο- γενικώς. Έλεγα τα κάλαντα, τραγουδούσα, μοίραζα πίτες , καραμέλες και μελομακάρονα, χόρεψα το "Μήλο μου κόκκινο" καμιά 20αρια φόρες και ένιωσα χέρια ζεστά , βλέμματα καθαρά, και άκουσα ευχές ολόψυχες ανθρώπων που δεν ήξερα ούτε με ξέραν και πιθανότατα δεν θα ξανασυναντιόμασταν σύντομα.
Μια μέρα πήρα μαζί μου τον γιο μου σε μια επίσκεψη στο γηροκομείο. Οι άνθρωποι εκεί χαρήκαν πολύ....Είχαν πολύ καιρό να δουν μικρό παιδί χόρεψε, γέλασε, μάζεψε ευχές και φιλία αρκετά να τον κρατήσουν μέχρι τα επόμενα Χριστούγεννα. Όταν γυρίσαμε σπίτι μου είπε: Μαμά είμαι το θαύμα των Χριστουγέννων! Τι είσαι τον ρώτησα. Το θαύμα των Χριστουγέννων μου ξαναείπε , μου το είπε μια κυρία εκεί που ήμασταν..Χαμογέλασα κυρίως γιατί έδειχνε τόσο ευτυχισμένος όσο δεν τον είχα δει ούτε όταν του είχα αγοράσει το τελευταίο μοντέλο PCP.
Είναι τόσα τα καθημερινά μας προβλήματα και πρέπει όλα να τα αντιμετωπίσουμε με κόπο και με αγώνες. Όλο αυτό θέλει δύναμη. Δύναμη ψυχής και καρδιάς. Αυτή τη δύναμη δεν θα τη βρούμε σε καμία πιστωτική, σε κανένα πολυκατάστημα σε καμία παραγεμισμένη γαλοπούλα.

Γ ΔΕΛΤΑ

4 σχόλια:

  1. Ας ευχηθούμε λοιπόν δύναμη ψυχής και καρδιάς,
    αλλά και καθαρό μυαλό με γόνιμο προβληματισμό, όλα απαραίτητα στιχεία για να περάσουμε στην ελπιδοφόρα - και νικηφόρα βεβαίως - επ-Ανάσταση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το στιγμιοτυπο το εχω ζήσει όταν με τα πιτσιρικια μου βρεθηκα σε κεντρο αποκαταστασης περσυ το Πασχα....

    Τραγουδουσαμε μεγαλοφώνως προσπερνωντας το δυσβατο μονοπάτι της κακοτυχίας που ζουσαμε και ότνα φύγαμε η Κόρη μου είπε πως ένιωσε την Αξία του να προσφερεις σε Ανθρωπους που εχουν αναγκη, εστω συντροφιάς, ευδιαθεσίας, ακομη κι αν δεν μπορεις να τους θεραπευσεις...

    μα.... μηπως τελικά μπορεις?..

    Μηπως η Θεραπεια ερχεται από... ΜΕΣΑ?....

    αν γελα η καρδια και η Ψυχη,
    μήπως θεραπευεται ο Ανθρωπος, τελικα?......


    ΣΕ ΦΙΛΩ......

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ωραία τα λες κι ο τίτλος του άρθρου όλα τα λεφτά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χρόνια Καλά και με περισσότερη ανθρωπιά σε όλους μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή