Ένα blog για ζόρικους καιρούς...

Ένα blog για ζόρικους καιρούς... τους δικούς μας...

Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

Η σημειολογία μιας μούντζας

Μία μούντζα διαφορετική από τις άλλες!


Τη μούντζα ως πρακτική αποδοκιμασίας τη συναντάμε συνήθως στα μικρά παιδιά .Εμείς ως γονείς τα επιπλήττουμε και τους ζητάμε να μην το ξανακάνουν γιατί απλά δεν είναι ευγενικό και δεν τίμα εκείνον που το κάνει. Αυτές τις νουθεσίες όμως πολύ συχνά ξεχνάμε όταν οδηγούμε. Θα μας φαινόταν αδιανόητο να μουντζώσουμε το φίλο μας ,τη γυναίκα μας, τον προϊστάμενο μας, αλλά στους ελληνικούς δρόμους το βραβείο της ανοιχτής παλάμης αποδίδεται διαρκώς και χωρίς καμία ενοχή. Για να μην μακρηγορούμε είναι ένας τρόπος αποδοκιμασίας που είτε χαρακτηρίζει τα νήπια, είτε τα πιο απωθημένα λαϊκά μας ένστικτα.
Και ερχόμαστε στο χθες. Ανοίγω τον υπολογιστή μου και βλέπω μια φωτογραφία ενός νεαρού που μουντζώνει τους επίσημους κατά τη διάρκεια της παρέλασης στη Λάρισα. Να τονίσω πως η Λάρισα ήταν ίσως η μοναδική μεγάλη πόλη στην οποία η παρέλαση έγινε κανονικά χωρίς έντονες αντιδράσεις και αποδοκιμασίες. Πολλά ακουγόταν τις προηγούμενες μέρες και πολλά αναμενόταν και εκεί, όπως σ όλες τις πόλεις. Αντί αυτών η παρέλαση έγινε κανονικά .Εκτός από αυτή τη μούντζα. Η εικόνα του νεαρού φαίνεται να είναι ισοδύναμη με τις εικόνες των αντιδράσεων απ όλη την Ελλάδα. Γιατί?
Κοιτάξτε λίγο πιο προσεκτικά. Τι βλέπουμε ?Μια απλή απαξιωτική κίνηση? Όχι. Βλέπουμε πολύ περισσότερα. Βλέπουμε την σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα σε μια φωτογραφία. Βλέπουμε ένα νέο αγόρι που παρελαύνει τιμώντας την εθνική γιορτή της πατρίδας του και εκπροσωπώντας το σχολείο του και να απαξιώνει όλο αυτό το σύστημα που τον αγνοεί. Δεν το κάνει πρόστυχα, φθηνά, λαϊκά. Δεν μουντζώνει σαν νήπιο η σαν οδηγός .Αυτό που μας κάνει να πατήσουμε λαϊκ στη φωτο και να πούμε μπράβο δεν είναι η κίνηση, είναι η όψη του, είναι τα νιάτα του, είναι η μαγκιά του. Ναι η μαγκιά του να φτύσει ό,τι ΜΑΣ πατάει και μας ξεσκίζει και να συνεχίσει να προχωράει αγέρωχος μέσα στο λευκό του πουκάμισο, μπροστά σ’ ένα μέλλον που ακόμα κι αν του το στέρησαν τώρα, έχω τη σιγουριά πως αυτός και άλλα παιδιά μπορούν να κάνουν να τους ανήκει ξανά. Κοιτάξτε λίγο ακόμα. Τον επίσημο που τόσο μεγάλη τιμή αποδίδει στην παρέλαση που μιλάει στο κινητό του. Ποιος αλήθεια εκχυδαΐζει τη γιορτή?
Πόσο λυπάμαι όσους σχολιάζουν αρνητικά την κίνηση του και σπεύδουν να τον καταδικάσουν! Αλήθεια πόσους άλλους τρόπους αντίδρασης έχει μέσα σ όλο αυτό που βιώνει που όλοι βιώνουμε? Αν όλοι από καταβολής κόσμου υπακούαμε σε κανόνες, σήμερα θα λέγαμε ακόμα ΟΥΓΚ. Αν ο κόσμος προχώρησε ένα βήμα έστω πιο πέρα είναι γιατί κάποιοι αντέδρασαν και ζήτησαν ένα καλύτερο αύριο για τους εαυτούς τους και για τους άλλους.
Και σκέφτομαι και μένα που έκανα λαϊκ, για τους δικούς μου λόγους. Ενώ θα έπρεπε να έχω αντιδράσει πολύ πιο πριν ώστε αυτός ένα νέο παιδί , το παιδί μας να μην έχει λόγο να μουντζώνει.
Δεν ξέρω αγόρι μου τι σου είπαν σπίτι σου οι γονείς σου, δεν ξέρω τι σου είπαν οι φίλοι σου, τι θα σου πουν αύριο στο σχολείο οι συμμαθητές και οι δάσκαλοι σου. Ξέρω πως εγώ πρέπει να σου ένα ευχαριστώ. Γιατί μέσα σε μια κοινωνία που σώπασε, εσύ είχες τη ΖΩΗ και το ΣΘΕΝΟΣ να πεις ΟΧΙ.

Γ ΔΕΛΤΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου