Πέμπτη, 02/06/2011
15/05/2011 | ΤΗΣ ΧΡΥΣΩΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΟΥ
Ο Πρωθυπουργός της Ιαπωνίας Νατότο Καν ανακοίνωσε την περασμένη εβδομάδα ότι παραιτείται του μισθού του ως πρωθυπουργός της χώρας, μέχρι να λήξει η κρίση στον πυρηνικό σταθμό της Φουκουσίμα. Όπως εξήγησε ο ίδιος σε συνέντευξη Τύπου, «θα συνεχίσω να λαμβάνω την αμοιβή μου ως μέλος του κοινοβουλίου, όμως όχι αυτή που απορρέει από τον τίτλο του πρωθυπουργού, ούτε τα σχετικά πριμ».
Επίσης, οκτώ άτομα, επικεφαλής της ηλεκτρικής εταιρείας Τοkyo Electric Power (Tepco) -υπεύθυνη για το σταθμό Φουκουσίμα- ανακοίνωσαν ότι παραιτούνται από ολόκληρο το μισθό τους. Η Εταιρεία ανακοίνωσε ότι αποφάσισε να μειώσει τις αμοιβές των μεσαίων στελεχών της κατά 25% και αυτές των απλών μισθωτών κατά 20%.
H Ιαπωνία εισέρχεται σε μια σκληρή περίοδο, μια περίοδο μεγάλης κρίσης. Κρίσης πυρηνικής, περιβαλλοντικής, οικονομικής και επιχειρηματικής.
Τα πρόσφατα γεγονότα στον πυρηνικό σταθμό Φουκουσίμα αποδεκατίζουν τη χώρα. Η οικονομία της πλήττεται θανάσιμα, οι επιχειρήσεις της δέχονται τεράστιο πλήγμα, το περιβάλλον της το ίδιο.
Πέρα από τις περιβαλλοντικές και κοινωνικές επιπτώσεις που δημιουργούνται, δημιουργούνται καίρια οικονομικές παρενέργειες σε μιαν από τις μεγαλύτερες και ισχυρότερες οικονομίες του πλανήτη. Και οι Ιάπωνες το αντιλαμβάνονται. Με πρώτο τον Νατότο Καν, που σε μια καθοριστική απόφασή του, ανακοινώνει ότι δεν θέλει μισθό για τα καθήκοντά του ως πρωθυπουργός. Το ίδιο κάνουν και στελέχη της εταιρείας που διαχειρίζεται το σταθμό και η οποία ζήτησε την οικονομική στήριξη του κράτους.
Το παράδειγμα των Ιαπώνων είναι προς μίμηση. Ποιος Κύπριος αξιωματούχος θα δεχόταν να θυσιάσει το μισθό του και τα ωφελήματά του για το καλό της κυπριακής οικονομίας και του τόπου; Ποιος Πρόεδρος της Κύπρου ή της Ελλάδας θα έπαιρνε μια τέτοια απόφαση, εν μέσω οικονομικής κρίσης; Και ποιο στέλεχος κυπριακής εταιρείας θα παραιτείτο από το μισθό του, ή θα αποδεχόταν μείωσή του, σε χαλεπούς καιρούς, όταν η εταιρεία ή οργανισμός στον οποίο εργάζεται δεχόταν καίριο χτύπημα. Σίγουρα οι Ιάπωνες έλαβαν μια υπεύθυνη, σοφή και συνετή απόφαση.
Μια απόφαση που, υπό τις περιστάσεις, είναι η πιο ενδεδειγμένη. Καταδεικνύει ότι οι Ιάπωνες διακατέχονται από ευθιξία, πολιτική ωριμότητα και σύγχρονη σκέψη.
Πού τέτοιες ευαισθησίες στον ευρύτερο ελληνικό χώρο; Πού τέτοιες ευαισθησίες σε μια κυπριακή οικονομία, όπου η αναρρίχηση σε θέσεις-κλειδιά γίνεται για τα οικονομικά οφέλη κυρίως; Πού τέτοιες λεπτές ισορροπίες σε μια κοινωνία όπου η κρίση αγγίζει μόνο τους χαμηλόμισθους και μισθοσυντήρητους; Το παράδειγμα της Ιαπωνίας ας αποτελέσει μιαν αρχή για παραδειγματισμό και ποιοτική σκέψη. Ας αποτελέσει μιαν αρχή για μια συζήτηση σε καίριας σημασίας ζητήματα, που αναδεικνύονται και υπερτονίζονται σε περιόδους κρίσεων.
Σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης, είναι ευκαιρία να αναθεωρήσουμε τις πεποιθήσεις μας. Ένα κινέζικο ρητό μάς υπενθυμίζει τι μπορεί και τι δεν μπορεί να αγοραστεί με τα λεφτά. Ας το δούμε πάνω σε μια νέα βάση, κι ας ξεδιπλώσουμε τις απόψεις που έχουμε για το χρήμα.
«Με τα λεφτά μπορείς να αγοράσεις μια κατοικία, αλλά δεν μπορείς να αγοράσεις ένα σπίτι. Με τα λεφτά μπορείς να αγοράσεις ένα ρολόι, αλλά δεν μπορείς να αγοράσεις χρόνο. Με τα λεφτά μπορείς να αγοράσεις ένα κρεβάτι, αλλά δεν μπορείς να αγοράσεις ξεκούραση. Με τα λεφτά μπορείς να αγοράσεις ένα βιβλίο, αλλά δεν μπορείς να αγοράσεις κουλτούρα. Με τα λεφτά μπορείς να αγοράσεις ένα γιατρό, αλλά δεν μπορείς να αγοράσεις υγεία. Με τα λεφτά μπορείς να αγοράσεις μια θέση, αλλά δεν μπορείς να αγοράσεις σεβασμό. Με τα λεφτά μπορείς να αγοράσεις αίμα, αλλά δεν μπορείς να αγοράσεις ζωή. Με τα λεφτά μπορείς να αγοράσεις σεξ, αλλά δεν μπορείς να αγοράσεις αγάπη».
Αναδημοσίευση από:
http://www.sigmalive.com/simerini/world/epikairotita/381644
15/05/2011 | ΤΗΣ ΧΡΥΣΩΣ ΑΝΤΩΝΙΑΔΟΥ
Ο Πρωθυπουργός της Ιαπωνίας Νατότο Καν ανακοίνωσε την περασμένη εβδομάδα ότι παραιτείται του μισθού του ως πρωθυπουργός της χώρας, μέχρι να λήξει η κρίση στον πυρηνικό σταθμό της Φουκουσίμα. Όπως εξήγησε ο ίδιος σε συνέντευξη Τύπου, «θα συνεχίσω να λαμβάνω την αμοιβή μου ως μέλος του κοινοβουλίου, όμως όχι αυτή που απορρέει από τον τίτλο του πρωθυπουργού, ούτε τα σχετικά πριμ».
Επίσης, οκτώ άτομα, επικεφαλής της ηλεκτρικής εταιρείας Τοkyo Electric Power (Tepco) -υπεύθυνη για το σταθμό Φουκουσίμα- ανακοίνωσαν ότι παραιτούνται από ολόκληρο το μισθό τους. Η Εταιρεία ανακοίνωσε ότι αποφάσισε να μειώσει τις αμοιβές των μεσαίων στελεχών της κατά 25% και αυτές των απλών μισθωτών κατά 20%.
H Ιαπωνία εισέρχεται σε μια σκληρή περίοδο, μια περίοδο μεγάλης κρίσης. Κρίσης πυρηνικής, περιβαλλοντικής, οικονομικής και επιχειρηματικής.
Τα πρόσφατα γεγονότα στον πυρηνικό σταθμό Φουκουσίμα αποδεκατίζουν τη χώρα. Η οικονομία της πλήττεται θανάσιμα, οι επιχειρήσεις της δέχονται τεράστιο πλήγμα, το περιβάλλον της το ίδιο.
Πέρα από τις περιβαλλοντικές και κοινωνικές επιπτώσεις που δημιουργούνται, δημιουργούνται καίρια οικονομικές παρενέργειες σε μιαν από τις μεγαλύτερες και ισχυρότερες οικονομίες του πλανήτη. Και οι Ιάπωνες το αντιλαμβάνονται. Με πρώτο τον Νατότο Καν, που σε μια καθοριστική απόφασή του, ανακοινώνει ότι δεν θέλει μισθό για τα καθήκοντά του ως πρωθυπουργός. Το ίδιο κάνουν και στελέχη της εταιρείας που διαχειρίζεται το σταθμό και η οποία ζήτησε την οικονομική στήριξη του κράτους.
Το παράδειγμα των Ιαπώνων είναι προς μίμηση. Ποιος Κύπριος αξιωματούχος θα δεχόταν να θυσιάσει το μισθό του και τα ωφελήματά του για το καλό της κυπριακής οικονομίας και του τόπου; Ποιος Πρόεδρος της Κύπρου ή της Ελλάδας θα έπαιρνε μια τέτοια απόφαση, εν μέσω οικονομικής κρίσης; Και ποιο στέλεχος κυπριακής εταιρείας θα παραιτείτο από το μισθό του, ή θα αποδεχόταν μείωσή του, σε χαλεπούς καιρούς, όταν η εταιρεία ή οργανισμός στον οποίο εργάζεται δεχόταν καίριο χτύπημα. Σίγουρα οι Ιάπωνες έλαβαν μια υπεύθυνη, σοφή και συνετή απόφαση.
Μια απόφαση που, υπό τις περιστάσεις, είναι η πιο ενδεδειγμένη. Καταδεικνύει ότι οι Ιάπωνες διακατέχονται από ευθιξία, πολιτική ωριμότητα και σύγχρονη σκέψη.
Πού τέτοιες ευαισθησίες στον ευρύτερο ελληνικό χώρο; Πού τέτοιες ευαισθησίες σε μια κυπριακή οικονομία, όπου η αναρρίχηση σε θέσεις-κλειδιά γίνεται για τα οικονομικά οφέλη κυρίως; Πού τέτοιες λεπτές ισορροπίες σε μια κοινωνία όπου η κρίση αγγίζει μόνο τους χαμηλόμισθους και μισθοσυντήρητους; Το παράδειγμα της Ιαπωνίας ας αποτελέσει μιαν αρχή για παραδειγματισμό και ποιοτική σκέψη. Ας αποτελέσει μιαν αρχή για μια συζήτηση σε καίριας σημασίας ζητήματα, που αναδεικνύονται και υπερτονίζονται σε περιόδους κρίσεων.
Σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης, είναι ευκαιρία να αναθεωρήσουμε τις πεποιθήσεις μας. Ένα κινέζικο ρητό μάς υπενθυμίζει τι μπορεί και τι δεν μπορεί να αγοραστεί με τα λεφτά. Ας το δούμε πάνω σε μια νέα βάση, κι ας ξεδιπλώσουμε τις απόψεις που έχουμε για το χρήμα.
«Με τα λεφτά μπορείς να αγοράσεις μια κατοικία, αλλά δεν μπορείς να αγοράσεις ένα σπίτι. Με τα λεφτά μπορείς να αγοράσεις ένα ρολόι, αλλά δεν μπορείς να αγοράσεις χρόνο. Με τα λεφτά μπορείς να αγοράσεις ένα κρεβάτι, αλλά δεν μπορείς να αγοράσεις ξεκούραση. Με τα λεφτά μπορείς να αγοράσεις ένα βιβλίο, αλλά δεν μπορείς να αγοράσεις κουλτούρα. Με τα λεφτά μπορείς να αγοράσεις ένα γιατρό, αλλά δεν μπορείς να αγοράσεις υγεία. Με τα λεφτά μπορείς να αγοράσεις μια θέση, αλλά δεν μπορείς να αγοράσεις σεβασμό. Με τα λεφτά μπορείς να αγοράσεις αίμα, αλλά δεν μπορείς να αγοράσεις ζωή. Με τα λεφτά μπορείς να αγοράσεις σεξ, αλλά δεν μπορείς να αγοράσεις αγάπη».
Αναδημοσίευση από:
http://www.sigmalive.com/simerini/world/epikairotita/381644
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου